Ik groeide op met de kijk op liefde van Carrie Bradshaw, Charlotte York, Miranda Hobbs en natuurlijk Samantha Jones. In de jaren waarop ik mijn blik op de wereld ontwikkelde waren zij mijn grote voorbeelden. Idolaat was ik van Samantha en haar krachtige, onafhankelijke ethos. Ondanks dat ik snapte dat het fictie was en ik me niet aan hun personages wilde conformeren, was het aanschouwen van Sex and the City vermakelijk én leerzaam. Ik ontdekte al gauw dat er geen hopeloze romanticus à la Charlotte in me schuilde, ik er niet de bijzondere blik op relaties van Carrie op nahield, of me conformeerde met de (vaak terechte) hardheid van Miranda. Samantha's gedrag was ook out of my league, maar haar eigenwijze instelling en zelfvertrouwen sprak me altijd aan. Toen het interview in The Sunday Times met Linda Evangelista over de liefde eerder deze week opdook, voelde dat bijna nostalgisch. "Wel de lusten, niet de lasten" omschrijft haar blik op de liefde misschien wel het beste, maar is tegelijkertijd nog te zacht uitgedrukt. En ondanks dat ik een lange en gelukkige relatie heb, inspireren de denkwijzen van Samantha Jones en sinds gisteren ook die van Linda Evangelista me.
Linda Evangelista spreekt zich uit over de liefde
Ineens was ze er weer: na jaren in isolatie te hebben geleefd na het CoolSculpt-incident dat haar leven voorgoed veranderde, sprak Linda Evangelista zich in 2016 uit, en doken de beelden van haar 'nieuwe gezicht' op in de media. Fast forward naar 2023. Linda is back in the game. Verschillende shows en campagnes (waaronder haar grote comeback bij Fendi) en een documentaire verder, kunnen we stellen dat Linda sterker dan ooit in haar schoenen staat. In haar 'donkere jaren', zoals ze ze zelf noemt, spande ze niet alleen een rechtszaak aan tegen de partij die haar gezicht verminkte, maar lag ze ook in scheiding. Op sommige momenten 'hoefde het niet meer', maar ze bleef strijden. Alleen dat is al bewonderingswaardig.
Vrijgezelle vrouwen van eind vijftig - Linda is 58 jaar - worden nog te vaak afgeschilderd als oude vrijsters, die hun weekenden het liefst spenderen met een aantal katten op de bank. Bullshit, bewijst Linda. In 2016 benoemde Whoopi Goldbergh het ook al: 'Ik wil gewoon niemand in mijn huis.' Wanneer je je handen vol hebt aan zelfliefde of eigen herstel, is er nou eenmaal minder ruimte voor een ander. Dat is een dapper statement, ook in 2023.
Geen sleepovers
Nog altijd wordt van vrouwen verwacht dat ze een geschikte partner vinden, en als dat (nog) niet het geval is, dan zijn de vragen tijdens het kerstdiner niet mals. Het gaat voorbij aan het feit dat niet iedereen op zoek is naar een geliefde, benadrukt Linda, en dat je, hoe mooi de liefde ook kan zijn, óók genoeg kunt hebben aan jezelf. 'Ik heb geen zin meer om het bed nog met iemand te delen,' vertelt Linda openhartig aan The Times. 'Ik wil niemand naast me horen ademen.'
Ze had een lange weg te gaan, maar krabbelt eindelijk op en ze voelt zich sterker dan ooit. Self blame is zo goed als verleden tijd: 'Ik neem het mezelf niet meer kwalijk. Ik ben niet langer streng voor mezelf,' vertelt ze over het CoolSculpt-incident. 'En hoe anderen over mij denken, stoort me nog steeds een beetje, maar vroeger stoorde het me veel meer. Ik weet nu dat ik niets verkeerd heb gedaan. Lange tijd dacht ik van wel. Ik ben er nog niet helemaal van af, maar ik werk er hard aan om van het schuldgevoel en de schaamte af te komen. En ik laat het mijn leven niet verpesten. Ik zou niet opgesloten zijn gebleven als ik had geweten hoeveel mensen om me gaven.'
Ik hoor de 'lak-aan-de-mening-van-anderen'-stem van Samantha Jones in mijn oor suizen. Iedereen maakt fouten, en ja, over het algemeen zijn we massaal op zoek naar liefde, maar het állerbelangrijkste, dat ben je zelf. Uiteindelijk is je leven een komen en gaan van individuen, maar heb je je leven lang te dealen met jezelf. Dat kun je dus maar zo prettig mogelijk maken, mét of zonder partner.
