Negenentwintig is ze pas, en ze heeft een staat van dienst waar het gros van haar leeftijdsgenoten niet eens ook maar een béétje in de buurt komt. José Woldring heeft iets goed gedaan, dat spreekt. Zes jaar geleden richtte ze haar The Media Nanny op ('Ik was dòl op televisieserie The Nanny, vandaar de naam'), een PR-bureau dat inmiddels te boek staat als Grote Jongen in de elektronische muziekwereld. 

Woldring biedt podia, schijnwerpers en media-aandacht aan uitblinkers als Martin Garrix, Sunnery James & Ryan Marciano, Hardwell en Disclosure (inderdaad, zeg maar de grootsten), vliegt daarvoor (al dan niet in privé-jet) de wereld over, houdt en fokt tussen de bedrijven door ook nog paarden ('Met mijn vader hoor, zeven hebben we er nu. Paard Garfield is op dit moment favoriet'), is moeder van een zoon van vier, en pendelt tussen Groningen en Amsterdam, waar haar kantoor (dat overigens pràchtig is) en haar vijftien werknemers huizen. En dan heeft ze ook nog personeel in Londen en Los Angeles rondlopen. Goed. José Woldring dus, dames en heren.

Niet mis. Is er een geheim, een bepaalde aanpak, een superstrategie?

'Naast hard werken en het fantastisch vinden wat je doet: nee. De timing was raak, dat hielp. De dancescene was net in zwang, net als social media, ik viel precies in de leeftijdscategorie die met beide   bezig was. Toen ik nog voor DJ-boekingskantoor Anna Agency werkte, werd me steeds vaker gevraagd PR- en social mediaklussen voor mijn rekening te nemen. Zo gevraagd, zo gedaan. Van het één kwam, cliché maar waar, het ander. Steeds meer DJ's kwamen met hetzelfde PR- en social mediaverzoek en op een goede dag dacht ik: misschien moet ik maar eens een BTW-nummer aanvragen en factuurtjes gaan sturen. Zes jaar na dato zit ik hier.'

Laten we 'm er maar bijhalen, want een wereldbestormer van heb ik jou daar: Martin Garrix. Jij hebt 'm door het dak zien gaan wat betreft roem en succes. Da's best bijzonder.

'Heel bijzonder! Het succes dat ik heb mogen delen met Martijn, daar ben ik beretrots op. Ik denk dat dat iets is wat je maar één keer meemaakt en heel zeldzaam is. Martijn ken ik inmiddels al vijf jaar, nog van toen-ie vijftien was en pak hem beet honderd volgers had op Twitter. We waren er als Media Nanny vanaf het begin bij, nog voor Animals. Hij is als mijn kleine broer, een ontzettend lieve en spontane jongen. Ik vind zijn succes ook echt leuk voor hem persoonlijk en ik vind het te gek voor 'm dat-ie in Justin Bieber zo'n goede vriend heeft gevonden. Die twee kunnen het echt goed met elkaar vinden. En dat is belangrijk. Ze maken een beetje hetzelfde mee, er wordt enorm aan ze getrokken, iedereen wil wat van ze. Je moet wel geboren zijn voor een leven als zij hebben, maar dat is Martijn wel.'

Kunnen we dit het hoogste hoogtepunt tot nu toe noemen?

'Zeker wel. Maar dat we pasgeleden Disclosure hebben getekend, vond ik ook wel een champagnemomentje waard. Ik weet nog dat ik drie jaar geleden riep dat ik daarvoor dolgraag de PR wilde doen. En voilà. Dat zijn te gekke dingen, ja.'

Welke eigenschap zat (zit?) je het meest in de weg?

'Ik kan geen nee zeggen. Gelukkig heb ik nu mensen in dienst die dat voor mij kunnen doen, dat scheelt alvast haha! Maar, ik heb 't vaak zat gehad dat ik dan na negenen nog werd gebeld door een cliënt. Of ik er dan nog een persbericht uit wilde sturen. Dat deed ik dan. Niet per se een extreem geval eigenlijk, maar je snapt 'm. Ik ben in principe 24/7 beschikbaar, wat niet echt bevorderlijk is voor mijn privéleven.'

Wat is je grootste uitspatting of luxe als het op je functie aankomt?

'De luxe tijdens het touren. Als ik met een artiest meevlieg, bijvoorbeeld, dan is dat dikwijls per privéjet. En vervolgens slaap je in pràchtige hotels, en heb je fantàstische service tot je beschikking. Moet ik wel zeggen: het wordt normaal. Maar, ja, het is hàrtstikke relaxed dat je niet door de douane hoeft en met je autootje tot naast het vliegtuig kunt komen, in kunt stappen en kunt vertrekken. Het is vooral, werktechnisch gesproken, superefficiënt. Maar het is dus absoluut niet zo dat ik nu niet meer economyclass vlieg hoor!'

Welke kwaliteit wordt het meeste overschat op de werkvloer?

'Stressbestendig zijn. Want uiteindelijk is niemand dat écht. Als echt alles in het honderd loopt, sorry, dan escaleert de boel. Ik ken helemaal niemand die dan zegt: "Ik ben toevallig megastressbestendig en voel me nu superrelaxed, ik regel het wel even." Nee. Mensen flippen dan gewoon. En dat is normaal, en helemaal niet erg. Maar roep alleen niet tijdens een sollicitatiegesprek dat je stressbestendig bent. Toch?'

Welk talent ontbeert je jammerlijk?

'Ik heb nooit een cursus Hoe Stuur Ik Mensen Aan gedaan, dus ik ben niet altijd de beste manager. Ik doe alles op gevoel, ben misschien niet altijd even tactisch, wel altijd recht door zee en eerlijk. Het grappige is, ik dacht altijd: met personeel wordt het minder druk. Maar, echt niet: het wordt alleen maar drukker.'

Wat verlang je van je personeel?

'Loyaliteit. Ik geef mijn werknemers heel veel vrijheid. Ze mogen veel reizen, maken toffe dingen mee en - althans: dat denk en hoop ik - hebben een leuke werkomgeving waarin veel mogelijkheid is om door te groeien. Daar verwacht ik wel wat voor terug. Niet dat ze hier binnenkomen en er binnen een jaar of twee met onze database vandoor gaan - overigens nog nooit gebeurd hoor.'

Wat is het beste advies dat je ooit kreeg?

'Dat ik me de dingen niet zo persoonlijk moet aantrekken. En een zakelijk geschil dus gewoon moet zien als een zakelijk geschil en niet mee naar huis moet nemen. Vind ik lastig. Ik kan echt wel twee dagen ondersteboven zijn van een nare mail. Maar I'm learning.'

Welke muziek draai je eigenlijk tijdens je werk?

'Ik wil nu heel graag iets cools zeggen. Maar, het is vaak een nineties-hitparade hier op kantoor. Hoewel we natuurlijk ook vaak Disclosure en andere namen uit de elektronische hoek aan hebben staan. Van de Spice Girls tot Disclosure, zeg maar.'

Wat is je grootste ambitie?

'Dat verandert constant. Maar op dit moment zou ik best een groter kantoor in Londen willen. En in Azië ook wel. Londen heeft voor mij persoonlijk de voorkeur, want lekker dicht bij huis. Ik zou trouwens ook wel een grote popster willen tekenen.'