In de rubriek Stijlkwestie behandelt Bazaars Senior Editor en mode-expert Emma Vloeimans de meest uiteenlopende modevraagstukken. Van welke jeans je draagt tot hoe je je kleding netjes en mooi houdt als jonge moeder. Geen vraag is te gek, en Emma gaat op onderzoek uit. Loop je zelf met een prangende kwestie? Schroom niet en stel 'm aan Emma door haar te mailen op evloeimans@hearst.nl.

Mode en identiteit gaan hand in hand; want wat je aantrekt, zegt iets over je standpunten, gemoedstoestand of hoe je je wíl voelen, toch?! Of is mode niet meer dan een manier waarmee we ons uitdrukken naar de buitenwereld, om anderen een plezier te doen? Hoe frivool het karakter van mode per definitie ook is, ieder modieus statement kan aanzetten tot denken. Het doet me afvragen: gaan mode en feminisme eigenlijk wel écht samen, of is het niet meer dan schone schijn?

Stijlkwestie: zó doe je mee aan de bh-loze trend met grote borsten >

Feminist én modeliefhebber?

'We should all be feminists' prijkte op de T-shirts van Maria Grazia Chiuri's allereerste collectie voor Dior. De quote van Chimamanda Ngozi Adichie, Nigeriaanse auteur en feminist vormde mooi statement en zette de toon voor Chiuri's toekomstige werk bij Dior. Maar hoe feministisch is het nou écht op met een dergelijke quote rond te lopen, zonder verder enige actie te ondernemen? Het is een lastige kwestie; een T-shirt kan wel degelijk mensen aan het denken zetten, maar is tegelijkertijd een redelijk 'lui' statement.

Sociale conventies doorbreken

Wie een blik werpt op de modegeschiedenis, zou denken dat mode en feminisme hand in hand gaan. Gabriele Chanel bevrijdde de vrouw van het korset en andere strakke tenues met haar kaarsrechte tweedjasjes, Yves Saint Laurent veroorzaakte schandalen met diens 'Le Smoking' in 1966. Vrouwen die het aandurfden in zijn creatie over straat te gaan, werden met name in Frankrijk (waar het dragen van zulke outfits verboden was) geweigerd in restaurants en uitgejoeld op straat. Wat mij betreft is dat precíes waar mode een verschil teweeg brengt. Feminisme gaat immers over het maken van eigen keuzes. Eigen beslissingen op het gebied van lichaam en überhaupt alle keuzes des levens, dus ook op het gebied van mode en make-up. Omdat mode een vorm van zelfexpressie is, vind ik dat het zeker hand in hand gaat met feminisme - zolang alles wat je draagt een eigen keuze is, en niet draait om sociale conventies.

Tegelijkertijd is het vraagstuk moeilijk los te koppelen van het schoonheidsideaal dat vrouwen door de jaren heen is 'opgelegd'. Femvertising is altijd nog alom vertegenwoordigd, en met name de beautywereld doet ons geloven dat we sterker zouden zijn door het dragen van een bepaalde lipstick, foundation of mascara. Zolang je dat doet voor jezelf en je er beter door voelt, is er niks mis mee. Maar valt dat helemaal los te zien van de 'regels' en gebruiken die vrouwen al eeuwenlang écht worden opgelegd? Het valt te betwijfelen, en is misschien wel een niet op te lossen vraagstuk. Mode is al decennia niet meer zo baanbrekend als toen Yves Saint Laurent en Gabriele Chanel zélf aan het roer stonden, al was er destijds natuurlijk meer werk aan de winkel.

De belangrijkste vuistregel lijkt me daarom simpel, en één om iedere ochtend in gedachten te houden: wat laat mij me vandaag éxtra goed voelen? Of het nou comfort in de vorm van een joggingbroek is óf een all out make-up look op de maandag: zo lang het jou een goed gevoel geeft, dan zit je wat mij betreft goed.