Vorige week markeerde een historisch moment in de Amerikaanse wetgeving - een die nog wel eens invloed kan hebben op de rest van de wereld. We hebben het hier niet over de mateloos ouderwetse-abortuswetgeving, maar het heeft wél te maken met kinderen. Op 11 augustus nam Illionis een nieuwe wet aan waarin kinderen van influencers beschermd worden en een deel van de opbrengsten krijgen van de video's waarvan ze onderdeel zijn. Zoals te verwachten, stuit dat op weerstand.

De term 'girlboss' is passé, maar is het alternatief eigenlijk wel beter? >

Wetgeving kinderen van influencers

Toen Monica Geuze besloot Zara-Lizzy niet meer in beeld te brengen in haar video's en foto's, deed dat stof opwaaien. Haar dochter, toen amper één jaar oud, was tot dan toe een hoofdrolspeler in haar vlogs. Daarmee was de nietsvermoedende Zara-Lizzy een regelrechte cash cow. Geuze besloot ermee te stoppen, toen ze ervaarde dat Zara-Lizzy 'een persoonlijkheid begon te krijgen.' Geuze is niet de enige die ervoor kiest om kinderen bewust wel of niet te laten zien, sinds haar besluit volgden vele andere BN'ers. Kim Kardashian heeft overigens weinig last van het 'uitbuiten' van haar kroost, al was het bordje 'STOP' dat North West tijdens een modeshow omhooghield ronduit schrijnend; een kind dat vraagt om te stoppen met haar fotograferen, dient gerespecteerd te worden. Maar bovenal: op negenjarige leeftijd hoort ze überhaupt geen onderdeel te zijn van een front row, laat staan het Met Gala.

Ethisch verantwoord?

In de Verenigde Staten wordt desondanks al jaren gesproken over de ethiek achter het tonen van jonge kinderen op sociale media, zeker wanneer hier door de ouders grof geld mee wordt verdiend. Te vaak worden kinderen ingezet als verdienmodel, maar zien hier zelf niks van terug, behalve dat ze herkend worden op straat. Een goede zaak of een erfenis waar je als puber niet op zit te wachten? De wetgeving gaat uit van dat laatste. De nieuwe wet stelt dat influencers of kinderen van influencers een percentage moeten verdienen op basis van hoe vaak ze worden ingezet in online content. Dit geld wordt opzij gezet totdat de betreffende persoon achttien jaar oud is en er toegang tot krijgt. Tot voor kort was er geen enkele wetgeving rondom kind-influencers of kinderen van influencers. 'Meer dan ooit worden kinderen in staat gesteld om hun creativiteit te uiten en hier [online] geld mee te verdienen,' vertelt Alex Gough, een woordvoerder van Illionis' regering aan Teen Vogue. 'In het geval dat minderjarigen kunnen profiteren van die creativiteit, verdienen ze het om beschermd te worden tegen ouders die zouden proberen te profiteren van de talenten van hun kind en deze zouden gebruiken voor hun eigen financiële gewin.'

Waarde van anonimiteit

Het spekken van je bankrekening is één ding, en het is natuurlijk fantastisch als je dat kunt doen met 'online creativiteit'. Toch wordt er hier aan een belangrijke zaak voorbij gegaan: anonimiteit. En dat is een groot goed, zeker wanneer je opgroeit met bekende ouders. Dat Ashley Olsen een zwangerschap geheim hield en zelfs de geboorte van haar zoon nog maanden buiten de kijker wist te houden, is ronduit knap. Ze is niet alleen erg gesteld op haar eigen privacy, maar gunt het ook haar kind om anoniem op te groeien, ondanks dat hij ongetwijfeld haar celebrity status erft. Een goed voorbeeld, wat mij betreft. Want prima dat je bekende ouders hebt, het zou aan jóu moeten zijn of je aan dat circus wil deelnemen op latere leeftijd. Daarnaast vind ik dat kinderen moeten worden beschermd tegen de online wereld. Je kunt er niet omheen dat sociale media hoe dan ook schadelijk is voor tieners, want de vergelijking slaat toe. Niet voor niets wijst onderzoek al jaren uit dat vergelijking op sociale media schadelijker is dan in het echte leven, want: alles lijkt maakbaar.

Al met al vraag ik me af of het voldoende is om kinderen te laten meegenieten van de opbrengsten van hun ouders' accounts, of dat de Amerikaanse regering (en misschien die van ons?) er beter aan zou doen om kinderen uit te sluiten van betaalde samenwerkingen. Achttien jaar is tenslotte óók jong, maar rond die leeftijd heb je een aantal grote lichamelijke en geestelijke veranderingen doorstaan. Ik gun het iedereen om die jaren relatief anoniem mee te maken, zonder dat er tienduizenden volgers meekijken en een mening vormen over alles wat je doet. De eerste wetgeving is een goede eerste zet, maar de teugels mogen wat mij betreft nog wat strakker aangetrokken worden.