Ik zag het, jij zag het, iedereen zag het: Cara Delevingne's worstelingen in 2022. Op een vliegveld, in haar auto (rokend uit een pijp) en in de gangen van een seksshop. 'Destroyed' en midden in een 'breakdown', concludeerde menig mediaoutlet (waar je ook weer van alles van kunt vinden, maar da's een ander onderwerp).

In een recent Vogue-interview heeft Delevingne het voor het eerst over die periode. Ze was onder meer aan alcohol verslaafd, vertelt ze, en besloot hulp te zoeken toen ze de paparazzifoto's van zichzelf terug zag. Haar openbaring is belangrijk, ziet Bazaar.

Existentiële crisis

Het model heeft sinds haar kindertijd al last van haar mentale gezondheid. Ze begon met antidepressiva toen ze 15 jaar oud was ('dat heeft mijn leven gered'). Toch maakte ze door de pandemie weer een 'complete existentiële crisis' door. 'Het gevoel dat ik erbij hoorde, dat ik gewaardeerd werd – mijn identiteit, alles – lag verankerd in mijn werk. Toen dat wegviel, had ik het gevoel dat ik geen doel had. Ik nam niet de tijd om iets nieuws te leren of doen, maar raakte verzeild in ellende en feesten.'

Cara Delevingne over afkicken

Delevingne heeft in het verleden vaker (korte) pogingen gedaan om af te kicken, maar dat lukte nooit compleet. Het was eenquick fix, maar behandelde niet haar diepere problematiek. Nu volgt ze een 12-stappenprogramma, heeft ze wekelijks therapie, en haar dagelijkse routine veranderd (meditatie, beweging, drie maaltijden per dag). 'Mensen willen een prachtig verhaal waarin ik zeg, "Kijk, ik was een verslaafde, en nu ben ik nuchter, en dat is het," vertelt ze. 'Maar het ligt niet zo simpel. Het gaat niet over één nacht ijs... Natuurlijk zou ik willen dat het sneller zou gaan – vooral mijn generatie wil dat dingen rap verlopen – maar ik moest echt dieper graven.'

Genezen kan (meestal) niet snel

Delevingne maakt een goed punt. Als íets rommelig, doorlopend en diepgeworteld is, is het trauma (of mentale problematiek). Dat kan lastig zijn, in een maatschappij die zo duidelijk ingericht is op efficiëntie en productiviteit. We willen geen tijd verdoen, omdat er daarvoor te veel feestjes, etentjes, en carrièreplannen zijn. Er moet constant van alles bereikt worden, want de 'winner takes it all' in onze samenleving.

Als we een paar dagen vrij nemen voor een retraite, verwachten we dus ook dat het wérkt. Dat alles opgelost is, en je weer positief tegen je omgeving kunt zeggen: 'Ja, het was even pittig, maar nu ben ik er weer!'

De tijd nemen is belangrijk

Een mooi idee, ware het niet dat (mentaal) herstel toch vaak een kwestie van een lange adem is. Van de tijd nemen, aardig zijn voor jezelf, en langzaam wennen aan kleine, nieuwe stappen, die uiteindelijk het verschil kunnen maken. En soms terugvallen, dat waarschijnlijk ook, omdat 'helen' niet liniair verloopt. Daarom is Delevingne's verhaal zo'n verademing: omdat het realistisch is.

Bovendien zijn ze nodig, kritische verhalen over (genormaliseerd) alcoholgebruik en overmatig feesten. Bazaar's Emma schreef eerder al over haar alcoholstop. 'Ik heb het gevoel meer grip op mijn leven te hebben, minder stress te ervaren en nog net zo veel leuke dingen te doen.'