Boer Herman heeft, op pantoffels, gekozen voor Fleur! En Herman heeft geknuffeld! Op pantoffels, met Fleur! Wat een heerlijkheid dat de never-been-kissed 25-year old virgin nu beet heeft. En niet meer los hoeft te laten. En dat waarschijnlijk ook niet gaat doen. Nooit. Kotsmisselijke maar stoere Anne moet helaas weer naar huis met haar Sound of Music-gitaar en haar liefdesverdriet. But if God closes a door, meid, he opens a window!
Boer Marc heeft zijn vrijersvoeten nog steeds in lichtblauwe Crocs gestoken en zijn knappe doch humorvrije hoofd in zijn eeuwige ouwedamesflaphoedje. En nóg, en NOG weet hij tintelingen te veroorzaken bij Anke. Terwijl hij gruwelijke dingen zegt als: 'Dat is het leuke van een relatie. Dat je iets om je heen hebt.' Euh? Iets?? Nog niet eens iemand? In dat geval volstaat een papegaai ook, Marc. Of een klamboe.
Boer David ligt languit op de bank met kousenvoeten, het huis is een zooi, de aanrecht een bende en buiten is het grijs en grauw. Susanne is in de war, Mara niet, die schept tegen Susanne op dat David heeft gezegd dat ze zo op zijn moeder lijkt. Dat vinden ze allebei curieus genoeg nogal een compliment. Als David een ommetje gaat maken met Mara kijkt hij haar diep in de ogen. En dan denk je als kijker toch: hee, zouden ze de welbekende klik hebben? Of is het toch de welbekende kliko?
Boer Riks haalt zijn kinderen en de lokale zielenherder erbij om de keuze te vergemakkelijken. En terwijl Eline zoete broodjes bakt met zoon Owen barst Marit tijdens een onderonsje met de kerkvader in tranen uit, wat dan een van de meest onverwachte omhelzingen van het seizoen oplevert én een idee voor een real life 2017-variant van De Doornvogels. I wish.
Boer Olke zit ook als een gek te dubben. Moet het de 'vlotte' Sandra worden of de kleine, rupsige Berendien, die dan wel lekker Fries kan beppen maar op een grotemensenstoel amper boven de tafel uitkomt? Ook hier moet een wandelingetje uitkomst bieden. Niet langs een weiland met zicht op een ondergaande zon, niet langs een lieflijke rivierbedding, hell no, gewoon langs een rijtje plastic kalverhokken met de charme van een stel volgescheten Dixi's. Niet dat het Berendien kan bommen, die kruupt gewoon tegen Olke op – iets wat Sandra uiteraard al veel vlotter gedaan had.
En dan nu:
