Als het vastleggen van de perfecte Instagram-foto een Olympische sport zou zijn, dan zouden we weleens een levensechte Hunger Games in
handen kunnen hebben. Dankzij social media en dier aandringen je leven
te presenteren middels een zorgvuldig samengestelde, befilterde, editorialized Instagram
feed. De hoeveelheid werk dat in zo'n klein vierkant fotootje is gaan
zitten, is belachelijk. En wanneer de moeilijkste beslissing van de dag
is hoe je je #ootd befiltert, wordt het misschien tijd toe te geven dat
je een probleem hebt. Maar, don't we all. Lauren Fisher legt uit.
Zeventig procent van het leven van een gemiddeld persoon wordt besteed aan het zorgvuldig onderhouden van je Instagram.
(Hoewel ik die statistieken zojuist uit mijn duim zoog, ben ik ervan
overtuigd dat voor veel mensen geldt – modemensen in het bijzonder – dat
dat percentage helemaal niet zo gek is.) Denk aan de hoeveelheid tijd
die je kwijt bent om het perfecte shot te bedenken, dat samen te
stellen, knapste filter te kiezen en een scherpzinnig onderschrift te
tikken. En je vervolgens controleert of je Instagram feed nog wel een
mooi en consistent samenhangsel van perfecte omstandigheden is – dat
hele proces weegt (waarschijnlijk) niet echt op tegen die paar minuten
waarbij je geniet van datgene wat je op de foto hebt gezet.
Tegenwoordig
nemen we foto's op basis van hoe goed ze zullen schitteren op social
media, in plaats van herinneringen te maken en die te vangen. Want in
onze Instagram-geobsedeerde cultuur wordt er stilletjes van je verwacht dat je je leven als een soort eindeloze showreel
presenteert, geholpen door tijdschriftwaardige foto's van vierkant
formaat – wat, toegegeven, vermoeiend is, en waardoor we de écht
belangrijke dingen des levens jammerlijk voorbijlopen.
Alles wat je vandaag de dag doet, kan in potentie een briljante Instagram-post
opleveren. Ervaringen bezie je niet meer door je eigen ogen, maar door
de lens van je iPhone. Bijvoorbeeld: mocht je tot de bofkonten behoren
die front row mogen zitten tijdens Fashion Week, dan zou dat een
opwindende, bijzondere ervaring moeten zijn. Maar nee, in plaats daarvan
zijn degenen op de eerste rij alleen maar aan het proberen de perfecte money shot
te schieten – ook al betekent dat dat ze de helft van de show missen.
Een toffe nieuwe tentoonstelling bezoeken betekent de perfecte setting
opzoeken voor een knappe foto. Liefst voor een blits meesterwerk – dat
als het even kan correspondeert met je outfit. Echt aandacht voor de
kunst ontbreekt. Een zondagse brunch met vrienden en familie wordt
onderbroken wanneer je Instagram-vriendelijke bord wordt geserveerd en
je er een luchtfoto van wenst te maken. En ook al doe je niks reuze
cools, er is altijd de optie om de boel bij elkaar te neppen. Ik vroeg
een collega laatst naar haar weekendplannen en ze antwoordde met: 'Ik ga
niks doen en nergens heen, maar dat zal ik er waarschijnlijk
fantastisch uit laten zien op Instagram.'
Als je je perfecte
Instagram-foto eenmaal geschoten hebt, het afmattende filterproces hebt
doorlopen, ben je aangekomen bij het bijschrift. 'WAT VOOR
BIJSCHRIFT?!,' is een kreet die ik net iets te vaak hoor terwijl ik met
vrienden ben. En dat is dan nadat je net dertig minuten hebt
gedebatteerd over of nu Valencia of Crema je foto eer aandoet – en je je
prompt realiseert da je nu echt triest begint te worden. Als je je foto
(die op de een of andere manier een spontane indruk moet wekken) mét
goed onderschrift, juiste hashtags en emoji's, eenmaal Instagram op hebt geslingerd, begint de fun pas echt: likes en comments.
'Waarom krijgt deze outfitfoto niet evenveel likes als die brunchfoto
van gisteren?,' denken we (bijna) allemaal weleens. 'Waarom heeft Madame
X altijd betere, spontanere, consistentere foto's dan ik?' Vermoeiend.
Begrijp
me niet verkeerd, ik vind Instagram fantastisch en scroll de hele dag
voortdurend en dolenthousiast door mijn feed – die, zo weet ik,
grotendeels uit gebakken lucht bestaat. En ja, soms bekruipt me zelfs
het gevoel van Instagram FOMO en afgunst als ik al die picture-perfect
foto's voorbij zie razen. Instagram kan een te gekke manier zijn om op
de hoogte te blijven en contact te houden, om mooie momenten te delen en
anderen schaamteloos te begluren – maar als je het idee hebt dat je
echte leven het vastleggen niet meer waard is, wanneer gaat de
enscenering van een perfecte foto dan te ver?
