Spinning. De meningen zijn er nogal over verdeeld: het is wel goed voor je, het is niet goed voor je, je valt er wel vanaf, je valt er niet vanaf. Wat het ook wezen mag, ik snapte vooral nooit zo goed wat de mensen er nou helemaal aan vonden, aan een uur lang fietsen, op je allersnelst, tot je niet meer kunt. Verschrikkelijk. En saai bovendien. Laat mij maar gewoon een dansje wagen, of desnoods een aantal burpees doen. Dus: ik meed dat gespin als de pest en heb precies nul keer gespind in het leven. Tot vanmorgen.
Dat kwam zo: ik was uitgenodigd door nieuwbakken Rocycle Studios en durfde geen nee te zeggen. Ik mailde, letterlijk, het volgende:
Ha Rogier,
Dank voor je mailtje!
Sportfanaat die ik er ben, wil ik best eens een lesje testen.
Ik heb wel een hekel aan fietsen, dus dat wordt nog spannend.
Maar, des te leuker om het eens te proberen dacht ik zo, en voor jou een uitdaging me om te krijgen.
Ik kan wel pas vanaf 14 juli (want: vakantie).
Is dat oké?
Ik hoor het!
Wel eerlijk, vond ik zelf. Maar alsnog: ik durfde geen nee te zeggen en zat hier min of meer aan vast. En dus kreeg ik een paar dagen geleden een mailtje, van Rocycle Studios-baas Rogier, met de vraag of ik niet misschien een dezer dagen die les wilde volgen. Fuckity fuck fuck. Enfin. Wie A zegt moet ook B zeggen, derhalve heb ik me opgegeven voor de eerste de beste les (want: je kunt er maar vanaf zijn). Die was vanmorgen, om zeven uur. In Amsterdam. En ik woon in Utrecht. Goed gepland wel van mezelf. Mijn wekker ging om 04u45. Geen grap. Alles voor de participerende journalistiek, zeg maar.
Goed. Dat opstaan was peanuts en het fietsen verrassend leuk - eerlijkheid gebiedt me te zeggen: ik heb hier en daar wat gesmokkeld en mezelf de vrijheid gegeven oefeningen af en toe creatief en zelf in te vullen. Maar, hallo, het was mijn spinningontgroening, dan mogen die dingen.
Waarom het spinnen bij Rocycle Studios verrassend leuk was:
- De muziek was top (beetje Drake, beetje Kanye, goed ritme, niet te heftig - best wel party on a bike-waardig allemaal)
- De sfeer ook (ik werd heel vriendelijk aangemoedigd door mijn fietsbuurvrouw)
- De lichten waren gedimd en er was kaarslicht (waardoor Rocycle Studios voor de fanatiekeling misschien zelfs een datelocatie zou kunnen zijn)
- We hebben dus niet alleen gefietst (voor wie weet wat SoulCycle is, weet what is up. Voor wie dat niet weet: check deze video. Het was een full body workout van heb ik jou daar.)
- Ik heb me suf gezweet (voor mij is een workout zonder zweet geen goede workout)
- En het aller-, aller-, állerfijnst is dat als je klaar bent met fietsen (sorry, dat vind ik dan nog steeds wel het allerfijnst: klaar zijn met fietsen), er een fantastische kleedkamer is, met verrukkelijke douches, en met evenzo verrukkelijke douchespullen van Zenology, en met vederzachte handdoeken, en met topföhns, en zèlfs met wattenschijfjes, deo's en elastiekjes - mocht je die vergeten zijn.
- Ook handig: je hoeft geen spinningschoenen mee te nemen, ook geen handdoek, en ook geen flesje water.
Ik snap op zich wel waarom al die sterren dit type workout fantastisch vinden (de Obama's doen er zelfs aan) en durf te beweren dat ik heus nog weleens op een spinningfiets stap in dit leven, maar ik ga er in geen geval meer om 04u45 mijn bed voor uit.
