By 
Hou je vast: er komt een vervolg op Mary Poppins. Het verhaal van de rolprent: Londen, 20 jaar nadat we kennismaakten met onze favoriete nanny. De kinderen Michael en Jane Banks zijn intussen volwassen en krijgen na een persoonlijk verlies bezoek van hun kindermeisje, gespeeld door Emily Blunt (en niet Anne Hathaway, zoals werd gefluisterd).
Reden voor ons weer even terug te denken aan de eerste film, die we zonder overdrijven zeker een keer of 14 hebben gezien. Waarom Mary Poppins de beste film ooit was, schudden we even uit ons mouw:
Een tas was daarna nooit meer hetzelfde
O, wat wilden we graag een tas waar je je hele hebben en houwen, inclusief kamerplant, spiegel en schemerlamp, in mee kon zeulen. Toegegeven: we proberen het stiekem nog, en proppen zoveel mogelijk in die Mulberry, maar een schemerlamp past toch echt niet.
En hoestdrank ook niet
Want waarom bleef onze hoestdrank toch gewoon niet te nassen, terwijl die van Mary er zo olijk uitzag, en ook nog eens een verfijnde smaak had?
En trouwens, daken ook niet
Na het voetengetrap van Dick van Dyke, dat wij meermaals na probeerden te doen, maar er niet uitzag, dachten we allen dat er zich 's nachts op de daken van alles afspeelde, compleet met een leger aan trappelende schoorsteenvegers.
Er kwam lachtherapie avant la lettre in voor
Herinner je je de scène nog waarin het ganse gezelschap thee leut hoog in de lucht, en vooral bulderend van de lach? Anno 2016 worden er tegen hoge vergoedingen complete lachsessies georganiseerd, terwijl deze scène keer op keer terugkijken, ons inziens ook volstaat.
Stoepkrijten was ineens niet stom meer
Want boy, wat maakte Bert een partijtje mooie street art. En wij maar springen op onze kunstwerken op straat, hopend dat er wat zou gaan gebeuren. Maar niks hoor.
Su...super...supercalifra...
De joy toen we in één keer Supercalifragilisticexpialidocious uit konden spreken. En nog steeds kunnen, trouwens.
Als je niet al verliefd was op pinguïns, dan werd je het wel
Snap je?
Maar bovenal: die liefde, hè?
Want daar draait het immers toch allemaal om in 't leven, nietwaar? De oneindige liefde van Mrs. Banks voor de tikkie nukkige Mr. Banks. De ontluikende liefde tussen een simpele schoorsteenveger en een gegoede kinderjuf. De vertederende liefde van de schoonmaaksters voor Jane en Michael en het uiteindelijke besef van Mr. Banks van zijn onmetelijke liefde voor zijn kinderen. O, sentiment.
Ons geduld wordt overigens nog danig op de proef gesteld: het vervolg wordt pas in december 2018 in de bioscoop verwacht. Tot die tijd kijken we het origineel gewoon voor de vijftiende keer.
