By 
Zaha Hadid vond het maar niks om als 'vrouwelijke architect' te worden bestempeld. 'I'm an architect, not just a woman architect', zo vond ze. En zo kwamen er nog meer mooie uitspraken: 'Like men, women have to be diligent and work hard' en 'I will never give myself the luxury of thinking, 'I've made it.'' En vooruit, zélfs haar 'I'm into fashion because it contains the mood of the day, of the moment - like music, literature, and art.'
Maar naast de gedachten en uitspraken waren daar vooral de prachtige ontwerpen uit het brein van de Iraaks-Britse architect, die haar loopbaan begon bij het Office for Metropolitan Architecture (OMA), van onze eigen Rem Koolhaas.
We noemen het zwembad voor de Olympische Spelen in Londen (2012). De brug Pabellón Puente voor de wereldtentoonstelling in Zaragoza in 2008. Of het nieuwe Havenhuis van Antwerpen, dat nog in gebruik moet worden genomen.
Haar voetbalstadion in Qatar voor de wereldbeker 2022 werd dan weer iets minder goed ontvangen. Niet vanwege de voor haar zo kenmerkende organische vormen, maar meer vanwege de uitwerking ervan, daar bouwvakkers in mensonterende omstandigheden eraan zouden moeten werken. Hadid bleef standvastig, ontkende dat het de taak van een architect is om zich met de arbeidsomstandigheden op een bouwproject bezig te houden.
Nog wat wapenfeiten: In 2004 won Hadid als eerste vrouw de Pritzkerprijs, zeg de Nobelprijs van de architectuur. In 2013 werd ze uitgeroepen tot Veuve Clicquot Business Woman Of The Year Award. En in 2016 was ze de eerste vrouw die de Royal Gold Medal won van de prestigieuze Britse architectenorganisatie Royal Institute of British Architects (RIBA).
Gisteren overleed ze, op slechts 65-jarige leeftijd, aan de gevolgen van een hartaanval. Haar uitspraken, haar houding, haar nalatenschap maakt haar tot Bazaars Woman of the Week. Al durven we niet met zekerheid te zeggen of ze de nominatie glimlachend in ontvangst had genomen, gezien haar eerdere uitspraken over het zo duidelijk benoemen van haar sekse.
