First things first: het was dus géén witte legging maar een witte broek. Laat dat duidelijk zijn. Een best wel strakke witte broek die ik nooit aangetrokken had als me niet met klem was gevraagd om geen donkere kleuren te dragen bij de nachtopdracht, maar nog steeds geen legging. GEEN! WITTE! LEGGING!
Bon.
Drie afleveringen zitten erop, en ik zit er nog steeds in. Hiep hoi! Inmiddels is er in vele Nederlandse huiskamers c.q. hobbykelders ook vlijtig geknutseld met het materiaal uit de uitzendingen. Fotomontages, videofragmenten met gekke stemmetjes, tekeningen, #etherdiscipline-shirts, het ene nog grappiger dan het andere.
Ook leuk: dat Dagblad De Limburger, waar ik mijn journalistieke carrière lang geleden begon, vandaag een stuk publiceerde over hun 'Maastrichtse modekoningin'.
In het stuk wordt verwezen naar het Molforum, ook al zo'n bron van vermaak. Ik las een verhit betoog dat ik geen echte WIDM-fan kon zijn omdat ik de topito mojito noemde in aflevering 1. Wist natuurlijk best dat het topito moest zijn, maar ik kwam er door de vermoeidheid en de warmte gewoon even niet op, met een draaiende camera op mijn tronie.
Ook geweldig: de theorieën over alle groene kleding die ik draag en de topitovormige print op mijn bloesje. Nog zo'n leuke: de slimmerik die wist dat de naam Cécile een afgeleide van het Latijnse woord caecus is, wat blind betekent en dus weer naar een mol kan verwijzen… De allerbeste: de constatering dat de moedervlek onder mijn neus in het Engels mole heet, wat ook het Engelse woord voor mol is.
Ik heb aflevering 3 nog niet gezien als ik dit tik maar hou mijn hart vast over hoe het eruitziet in beeld, dat gedraaf in een strakke witte broek (dus géén legging) en een lomp combatvest erboven, in de volle schijnwerpers. Ik trippelde zo driftig om de laserstralen te snel af te zijn, wat er waarschijnlijk uit moet zien als het loopje van een dolle circuspony of een op hol geslagen majorette. Mijn medekandidaten lachten zich rot, en ik hoop dat het de kijkers thuis ook veel lol zal opleveren, dan is het nog ergens goed voor. Nou ja, ik kon zelf ook mijn lachen niet inhouden toen Rop head first het camouflagenet in vloog.
Maar ik had wel mooi een verdubbelaar, jammer dus dat er amper op me werd ingezet.
Dat geld voor de pot ook, het schiet niet op! Niet zo erg met die geldopdracht en al helemaal niet bij de raadselachtige opdracht met het kistje.
Tot slot de afvaller: Remy. Wat een gemis, want al stuntelde hij enorm met dat veters strikken en kruiwagens omkieperen, hij was wel een ideale reisgenoot.
Wat had ik aan?
Nachtopdracht:
Strepenoverhemd: Gant
Witte broek (dus géén legging): Zara
Sneakers: adidas
Geldopdracht en kistopdracht:
Plisséjurk: COS
Sandalen: Rondini (St. Tropez)
Blouse: COS
Rok: H&M
Sneakers: adidas
Lees ook:
Het Molboekje van Cécile, Aflevering 1: Vechten tegen de bierkaai.
