Bazaars hoofdredacteur Cécile Narinx is één van de deelnemers van Wie is de Mol?. Op harpersbazaar.nl deelt ze wekelijks haar Molboekje. Wat vinden we daarin?
De kop is eraf. Eindelijk! Alle Molloten en uiteraard ook familieleden, vrienden en buren die dit seizoen vooral kijken om mij een plezier te doen (of, niet ondenkbaar, om zich te kunnen verkneukelen als ik sta te stuntelen en vloeken) hebben de eerste aflevering van seizoen 16 kunnen zien.
Een prima begin, denk ik. Al moest ik zelf die eerste twee dagen vooral wennen aan de warmte. En aan het wachten. Bij de eerste opdracht kon ik pas als voorlaatste aan boord van de metro en heb ik eindeloos lang op een loeiheet perron lopen ijsberen.
Ik had wel álle tijd om de namen van alle metrohaltes in Santo Domingo in mijn Molboekje te schrijven en uit mijn hoofd te leren. Dat soort dingen doe je dan, omdat je geen idee hebt waar de opdracht over zal gaan en welke vragen je achteraf gaat krijgen bij de test.
Kwam er een vraag over metrostations? Welnee. Ben je betoeterd. Het waren vragen over wanneer de Mol uit de bus stapte, wat hij of zij gegeten had bij de lunch, dat soort trivia.
Maar goed, daar liep ik dan, in een bomvolle metro diep onder de straten van Santo Domingo, in mijn lange broek en mijn hooggesloten bloesje, want ik wilde o zo graag laten zien dat je ook mee kunt doen aan Wie is de Mol in nette en kreukloze kleren. En zonder hanghaar en zweetsnor. Mij zou niemand zien sprinten op teenslippers, in een tricot hemdje en hotpants. Ik had diverse poederdozen, een draagbaar stoomapparaatje, een kleine föhn en een ministeiltang bij me.
Wat ik nu weet: dat is vechten tegen de bierkaai. Je gaat transpireren en verkreukelen zodra je een teen buiten de airco zet. Tel daarbij op dat we voor de opnamen gezenderd werden, waarvoor we een vijftien centimeter breed en behoorlijk dik elastiek om het middel kregen. Adieu, taille!, en je snapt: adieu waardigheid!
Opdracht twee was uiteraard ook een hels karwei. Loop je daar, in een dampende duinpan pal onder de koperen ploert een loodzware houten driehoek bergopwaarts door het zand te sleuren. Vrijwillig. Op je vijfenveertigste. Voor je lol!
Maar even los van mijn verwende gemopper over wachten in de warmte: het is dus echt FANTASTISCH leuk om mee te doen aan Wie is de Mol, één van mijn lievelingste lievelingsprogramma's ooit. De groep was ontzettend leuk, goed gecast en grappig, de Dominicaanse Republiek prachtig, de crew superprofessioneel en gezellig. En dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Wat dat betreft was het een bof dat iedereen door is naar aflevering 2, want je gunt het niemand om zo snel al het (letterlijk en figuurlijke) warme bad uit te stappen. Ik wist gelukkig vóór de executie al dat ik safe was. Maar het is en blijft een afvalrace...
Wat had ik aan in aflevering 1?
Opdracht 1:
Groen bloesje: & Other Stories
Zwarte bandplooibroek: COS
Sandalen: Moncler
Opdracht 2:
Zwarte hemdjurk: & Other Stories
Rieten cap: uit een winkeltje in Milaan
Sneakers: Adidas Originals, gekocht in Seoul
Bij wie sliep ik op de kamer? Bij Airen Mylène
Bekijk ook het backstagefilmpje!
