December: een tijd van terugblikken en vooruitkijken! In het gloednieuwe nummer van Harper's Bazaar blikken we alvast vooruit op een veelbelovend modejaar en kijken we terug op een jaar vol inspirerende vrouwen met de Women of the Year-genomineerden.
Nu in Bazaar!
In het nieuwe nummer tref je niet alleen de shortlist-genomineerden, er is ook een glansrol voor Khadija Arib, die afgelopen maandag welverdiend werd verkozen tot de Woman of the Year 2018! Adjunct hoofdredacteur Maaike Beekers interviewde onze Tweede Kamervoorzitter, over haar jeugd in Rotterdam en Casablanca, haar weg naar het voorzitterschap en hoe ze zich staande houdt in een mannenwereld.
Maaike Beekers over het interview: 'Wat me aangenaam verraste was haar zachtmoedigheid. Ik vond mevrouw Arib echt ontzettend aardig. Bovendien maakte ze grappen tijdens het interview, dat nam me ook voor haar in. Ik vind het een geruststellende gedachte dat er een volwassen, wijze vrouw regeert in de Tweede Kamer. Soms lijkt het er zo hard en opportunistisch aan toe te gaan in de politiek, dan is het een geruststellende gedachte dat er op de voorzittersplek een moederfiguur zit met het hart op de juiste plaats.'
Interview met Khadija Arib - Woman of the Year 2018
Lees hier alvast een sneak peek van het interview:
Vijftien was Khadija Arib, toen ze naar Nederland kwam. Het gezin werd in 1976 na tien jaar herenigd, haar vader was gastarbeider, werkte in een wasfabriek. Khadija Arib moest wennen. Woonde ze opeens in een grijze wijk in Rotterdam-Noord, waar het 's avonds stil was. Voor het eerst voelde ze zich enig kind, een gevoel dat ze in thuisstad Casablanca nooit had gehad. Daar leefde ze met haar moeder die thuis naaister was, de broer van haar moeder, haar oma met wie je altijd lol kon hebben. Vriendinnen en buurvrouwen liepen veel en vaak binnen, er werd gelachen, op straat toeterende auto's, een woelig straatleven. Je kon het meisje wel uit Casablanca halen, maar Casablanca niet uit het meisje.
Gaat u nog steeds naar Casablanca terug?
'Afgelopen herfst nog. Ik kom er heel graag.'
In hoeverre heeft uw jeugd daar u gevormd?
'Eigenlijk werd ik daar vooral door sterke vrouwen omgeven. Geen van allen had op school gezeten maar ze hadden allemaal persoonlijkheid, humor, een mening. Mijn vader werkte al in Nederland. Er woonde weliswaar een oom bij ons in huis, maar hij was heel zachtaardig. Als hij verdriet had huilde hij gerust waar wij bij waren. Dat alles heeft me zeker gevormd. Mij blaas je niet zomaar omver, ik ben rechtdoorzee, hou van mensen, kan me in anderen verplaatsen, die dingen komen van pas in mijn werk als Kamervoorzitter.'
U heeft zelf jaren in de Tweede Kamer gezeten, komt dat ook van pas?
'Als je zelf vaak in die zaal hebt gestaan weet je wat Kamerleden voelen. Ik snap heel goed dat ze soms boos kunnen zijn, of hun geduld verliezen. Ik denk dat ik de Kamerleden goed aanvoel en zie wat ze bezighoudt. De druk op Kamerleden is hoog, dat weet ik als geen ander. Iedereen kan ons via livestream volgen, dus als je een fout maakt–en die maak je af en toe, je bent mens- krijg je het keihard terug. Daarin zie ik de laatste jaren wel een verharding optreden. Er zijn mooie kanten aan social media, maar de drempel is lager geworden om iemand te verketteren of publiekelijk af te vallen. Als dat gebeurt besef ik dat dat pijnlijk is en dat laat ik ook blijken. Dan check ik of het goed met iemand gaat en kom ik er nog even op terug.'
U bent eigenlijk een beetje de moeder van de Tweede Kamer?
'Haha, nou ja, zo zou je het kunnen zeggen.'
En wat voor een moeder bent u dan?
'Streng en rechtvaardig, en ze zijn me allemaal even lief, haha. Natuurlijk ben ik wel eens geïrriteerd, en dat steek ik ook niet onder stoelen of banken. Maar rancune is me vreemd. Sterker nog, het is net als bij het moederschap: soms lig ik 's avonds in bed met schuldgevoelens en vraag ik me af: ben ik niet te hard geweest?'
Lees het hele interview nu de nieuwste Harper's Bazaar die vanaf vandaag in de winkels ligt en online verkrijgbaar is.
