Het is vermoedelijk het TikTok-geluid dat ik in 2023 het vaakst heb gehoord, ingesproken door socialmediakoningin Julia Fox (33). 'Men hate my outfits', stelt de actrice. 'I hear that all the time, but I don't care... because the girls love it.'

Afgelopen jaar werd het opeens ingeburgerd jargon: vrouwen die zichzelf meisje noemen. Die trend begon op TikTok, waar zogenaamde 'girl dinners' eerst het internet overnamen. In een notendop betreft het een soort studentenmaaltijd voor vrouwen die geen zin hebben om te koken. Denk: een bord met noten, kaas, worst, misschien wat fruit, afhankelijk van wat er in de koelkast te vinden is. Wat als een grapje begon, kreeg na een paar dagen stevige kritiek; het bord zou niet vol genoeg liggen, en vrouwen aansporen om (te) weinig te eten.

Van 'hot girl walk' tot 'girl math'

Desalniettemin volgden er na 'girl dinner' meer 'girl'-aftakkingen: 'hot girl walks' (een knappe meid die wandelt), 'girl math' (waar Bazaar zich eerder al over boog) en 'girl apartments' (met geurkaarsen en marmer). En dan zijn er ook nog specifieke stijlelementen die je aan de 'girls' kunt toedichten: strikken, roze (natuurlijk), pofmouwen, parels, alles rondom Barbie, en fan zijn van Taylor Swift. Rijst de vraag: waarom omarmen vrouwen massaal het label 'girl'?

Om die vraag te beantwoorden, moeten we misschien terug naar het tijdperk waarin vrouwen vooral 'girl bosses' moesten zijn: een term die millennials niet onbekend in de oren zal klinken. Rond 2010 werd vrouwen stevig ingepeperd dat ze carrièregericht en financieel succesvol moesten worden, met alle druk van dien. Omdat er binnen dit frame weinig aandacht was voor mentale gezondheid – wie bij 'team no sleep' hoorde, had juist status – ligt deze mentaliteit inmiddels op het kerkhof.

instagramView full post on Instagram

Het 'girlie' frame zou je als de tegenhanger van de 'girl boss' kunnen beschouwen. Girls mogen immers fouten maken, jeugdig blijven, en een luie avond hebben. Ze hoeven, kortom, niet perfect te zijn. Ik kan me voorstellen dat het lekker is om je in die nostalgie te laven, omdat het de druk van het volwassen bestaan wat verlicht. Grote modehuizen hebben hier overigens ook een vinger in de pap; ontwerpers als Simone Rocha en Miu Miu lieten de afgelopen jaren zien dat meisjesjachtigheid juist cool is, niet iets om je voor te schamen ('balletcore' werd niet zomaar een trend, nee).

Vrouwelijke solidariteit

Los van mode, roze en parels zie ik in de girl-beweging vooral vrouwelijke solidariteit. Het draait niet alleen om het omarmen van vrije jeugdigheid, maar ook over een breder begrip van wat (moderne) vrouwelijkheid is. Binnen het girl-bestaan is er meer ruimte voor het vormgeven van je eigen identiteit, los van vaststaande normen. Een plek waar je slordig, twijfelachtig en onverschillig mag zijn, als een vorm van verzet tegen conventionele verwachtingen.

De girl-trend lijkt zich misschien te focussen op het verleden, maar is eigenlijk een voorwaartse beweging. Cyndi Lauper zong het al goed: girls just want to have fun, en samen lachen om hun opgewarmde restje lasagne.