De ghostwriter van prins Harry's veelzeggende memoires, Spare, doet eindelijk een boekje open over het werken met Harry en Meghan. In een nieuw essay, gepubliceerd door de New Yorker, vertelt JR Moehringer - ook de auteur van The Tender Bar - over het schrijven van het boek met de hertog van Sussex.
Aan zijn gezicht af te lezen, is dít hoe Harry zich echt voelde, aldus een lichaamstaalexpert >
Ghostwriter over Spare en prins Harry
Hij werkte twee jaar samen met Harry aan het boek Spare. Het essay belicht zijn relatie met de koninklijke familie, van het gevecht dat bijna een einde maakte aan hun professionele relatie tot hoe het was om tijdelijk bij Harry en hertogin Meghan in huis in Californië te wonen. Moehringer herinnert zich een Zoom-sessie 's avonds laat met Harry om de bewerkingen van het boek door te nemen.
De twee voerden een gesprek over een specifiek gedeelte in het boek, waarin Harry midden in een meedogenloze militaire training zit die de ervaring simuleert van ontvoering en marteling door terroristen. Hij wordt geslagen, uitgehongerd, uitgekleed en - op een gegeven moment - slingeren de zogenaamde ontvoerders hem beledigingen toe, waaronder een over zijn overleden moeder, prinses Diana. Ze werden het niet met elkaar eens, Harry wilde namelijk graag eindigen met een comeback naar de ontvoerder, de schrijver niet. Moehringer zegt daar het volgende over:
'Hoewel dit niet de eerste keer was dat Harry en ik ruzie hadden, voelde het anders; het voelde alsof we op weg waren naar een soort beslissende breuk, deels omdat Harry niets meer zei. Hij staarde alleen maar in de camera. Ten slotte ademde hij uit en legde kalm uit dat mensen zijn hele leven zijn intellectuele capaciteiten hadden gekleineerd, en deze flits van slimheid bewees dat hij, zelfs nadat hij was geschopt en geslagen en van slaap en eten was beroofd, bij zijn verstand was.'
Uiteindelijk overtuigde Moehringer hem om de geestigheid uit de passage te weren, met het argument dat het onnodig afbreuk doet aan de verhalende kracht van het verhaal. Harry gaf toe en grapte daarna brutaal tegen de schrijver: 'Ik vind het echt leuk om je zo op te winden.
Relatie met prins Harry
Ondanks de onenigheden over het boek, hadden de twee een goede band. 'Ik vond hem gewoon leuk. Ik noemde hem meteen 'dude'; hij moest er om grinniken,' zei hij. 'Ik vond zijn verhaal, zoals hij het in grote lijnen schetste, herkenbaar en irritant. De manier waarop hij was behandeld, door zowel vreemden als intimi, was grotesk.' De auteur voegde eraan toe dat de twee een band hadden in hun gedeelde verdriet over hun moeders; De moeder van Moehringer was onlangs overleden toen hij en Harry elkaar voor het eerst ontmoetten.
'Ik vroeg me af of we enige chemie zouden hebben. Dat hadden we, en er was, denk ik, een verrassende reden. Prinses Diana was drieëntwintig jaar voor ons eerste gesprek overleden, en mijn moeder, Dorothy Moehringer, was net overleden, en ons verdriet voelde even fris aan', schreef hij.
Later voegde hij eraan toe: 'Achteraf denk ik echter dat ik egoïstisch het idee verwelkomde om met iemand, een expert, te kunnen praten over dat eindeloze gevoel van wensen dat je je moeder kon bellen.'
Moehringer logeerde tijdens het schrijven van het boek meerdere keren bij Harry en Meghan in hun huis in Montecito - een keer vergezeld door zijn vrouw en kinderen en twee keer door hemzelf. Moehringer verbleef in het pension van het stel, 'waar Meghan en Archie me kwamen bezoeken tijdens hun middagwandelingen. Meghan, die wist dat ik mijn familie miste, bracht altijd dienbladen met eten en snoep mee.' De hertogin van Sussex schonk ook speelgoed aan de kinderen van Moehringer. Toen iemand het nieuws lekte over het boek, werden hij en zijn vrouw meerdere keren achtervolgd. 'Een angstaanjagende ervaring.'
Reden boek van Harry
Waarom schreef Harry het boek uiteindelijk? 'Hoewel ik altijd de nadruk legde op het vertellen van verhalen en scènes, kon Harry niet ontsnappen aan de wens dat Spare een weerlegging zou zijn van elke leugen die ooit over hem is gepubliceerd', zei hij. 'Hij wist natuurlijk dat sommige mensen eerst ontzet zouden zijn. 'Waarom zou Harry daar in vredesnaam over praten?' Maar hij had er vertrouwen in dat ze het snel zouden zien: omdat iemand anders er al over had gesproken en het bij het verkeerde eind had.'
