Armani was dus van zins een potje te choqueren, dus stuurde-ie modellen met kort zwart punk-ish haar een
knalroze plankier op in knalroze, diepblauwe en paarse kleren
(het kleurenspectrum van een gemiddelde vlindervleugel). Kleren met
eindeloos veel texturen: er passeerde flink wat pluimage, franjes,
glimmers, glitters en pailletten. Het wierp de vraag op waaruit Armani
nou eigenlijk had geput. Was het punk, was het Elsa Schiaparelli met
haar signature roze, waren het de spetterrende jaren twintig. Of
was het een combinatie? Afijn, wat betreft dat choqueereffect: het was
vooral gewoon heel erg mooi. Kleren voor paradijsvogels, klaar voor een
nachtelijke escapade - want kleren voor naar je (overdag)werk, die waren
het misschien iets minder.