Het is het minst opvallende regeltje van de hele Bazaar, denk ik. Het staat op de rug, dus wie Bazaars spaart en de nummers naast elkaar opbergt kan het in veelvoud lezen: THINKING FASHION.

Een vreemd regeltje is het wel. Omdat er 'denkende mode' staat impliceert het dat mode an sich of misschien zelfs mode in andere tijdschriften niet zo weldenkend of intelligent is als de mode in Harper's BAZAAR. Zo is dat natuurlijk niet bedoeld. Geen idee wie het regeltje ooit bedacht heeft eigenlijk, maar ik vermoed dat indertijd, net als nu, aan mode het hardnekkige vooroordeel kleefde dat het geen bijster snuggere tak van sport is. Dat mode een hobby is voor leeghoofdige grietjes en ijdele meisjes.

Heel eerlijk: bij sommige vrouwen gaat de interesse in mode inderdaad niet heel diep. Die kirren om een tas met een logo, graaien als eksters naar alles wat blinkt, kopen kleren om de kick van het kopen. Is dat erg? Natuurlijk niet.

Het is zelfs herkenbaar.

Maar er komt een moment waarop je het modesnacken zat bent en je af gaat vragen waaróm je iets koopt of draagt. Een moment waarop je wilt weten wát je precies draagt, waar het van gemaakt is en waarom het zo ontworpen is.

Het moment dat je gaat nadenken over mode.

Vanaf dat ogenblik herken je mode waarover is nagedacht en gaat het plezier dat je aan mode beleeft ook dieper. Wie de inspiratiebronnen van Miuccia Prada kent, zal haar ongewone ontwerpen nog meer waarderen. Wie het saluut van Raf Simons aan Christian Diors erfgoed is opgemerkt, zag een prachtige brug tussen vroeger en nu. Wie over het leven van Phoebe Philo leest, zal begrijpen waarom de kleding die ze ontwerpt voor Céline zo uitermate geschikt is voor vrouwen met meer aan hun hoofd dan alleen mooi wezen. Het is kleding die de vrouw dient, en niet andersom. Ze kan er de kinderen in wegbrengen, een vergadering in leiden en na het werk zonder problemen mee naar een deftige borrel.

'Het gaat niet om de jurk die je draagt, maar om het leven dat je leidt in die jurk,' zei orakel en Bazaar-emeritus Diana Vreeland ooit. En zo is het maar net.

Als ik er voor het gemak van uitga dat we hier met volwassen, verstandige vrouwen onder elkaar zijn, dan kan ik wel stellen dat we geen dertig, of veertig, of voor mijn part tachtig zijn geworden om ons te laten knevelen door onze garderobe. Ik kan ook wel stellen dat we niet wensen te investeren in jasjes waarin we onze armen niet kunnen bewegen, of laarzen aan gaan schaffen die ons ongedragen toe zullen lachen vanaf de schoenenplank omdat ze te hysterisch hooggehakt zijn om er met enige waardigheid op te lopen.

Denkende mode is mode die iets toevoegt aan ons drukbezette leven. Mode die iets doet voor ons. Ons uitstraling geeft, gezag verleent. Een mooier silhouet of zinsbegoochelend va-voom bij de entree van een feest. Mode die ons op kille dagen koestert en warmte brengt, die ons prikkelt door vorm en materiaal of betovert vanwege de knappe snit en de prachtige kleur.

Denkende mode is mode met een verhaal, gemaakt voor vrouwen met een verhaal.