Ooooo, ik ben in dubio. Ik snap heus wel dat de kledingmores van het Eurovisie Songfestival anders zijn dan die van Harper's Bazaar. Dat het op het podium in Kiev een ietsepietsie meer glitter er bloot mag (en moet) dan op pak 'm beet een netwerkborrel in het Pulitzer-hotel. Ik wil ook niet steeds weer de pinnige modejuf zijn die textiele wandaden verontwaardigd aan de kaak stelt. Bovendien hoorde ik afgelopen weekend de wijze woorden: 'Wat is het enige dat je als oudere vrouw niet meer aan moet trekken? De minachting van andere vrouwen.' En dat is wáár! Als een koe!
Maar. MAAR! De meisjes van O'G3NE zijn nog lang geen oudere vrouwen. Het zijn frisse jongedames die nog wat kunnen leren van opbouwende kritiek. Het feit dat het gros van de Eurovisiedeelneemsters zich uitdost als, kom, hoe zeg ik het netjes: niet al te dure meisjes van plezier, hoeft geen reden te zijn om er ook als Nederlandse afvaardiging bij te lopen as such. Want heel eerlijk: ik schrok een beetje toen ik zag wat O'G3NE donderdagavond gaat dragen: het is te shiny, te bloot, te strak.
Toch zit er een gedachte achter hun outfits voor Kiev. Wat oogt als de oogst van een wilde graai in een drie-voor de-prijs-van-één koopjesbak op de Albert Cuijp is een bewuste keuze van kostuumontwerper Tycho 'Prince Charming' Boeker, die ook de veelbeschimpte tot op de navel 'ingescheurde' jurk van Trijntje Oosterhuis ontwierp, en outfits voor de Toppers – wat toch al een alarmbel had kúnnen doen rinkelen. Maar dat deed het dus niet.
In de Telegraaf vertelde Boeker: 'Mijn uitdaging was dus dat het vooral niet te tuttig mocht worden. Rust in de kleding is ook belangrijk, dus ik wilde ook niet te veel toeters en bellen die afleiden zodat je het liedje zelf niet meer hoort. Bovendien moesten de outfits passen bij hun karakter en de balans in de groep moet kloppen. Alle drie willen ze er natuurlijk zo voordelig mogelijk uitzien.'
Maar lieve Tycho: hoezo, rust? Hoezo voordelig? De stof oogt als een starry night on speed. Een gevalletje Euroshopper-Balmain voor reserve-Kardashians. Waarom ook hier weer die scheuren op onverwachte plekken, alsof er inderhaast moest worden ingegrepen bij een liesbreuk en een blindedarmonsteking, en de gaten gedicht zijn met een ouwe, patékleurige panty?
Zo kan ik wel even doorgaan. Waarom die tacky sandaaltjes? Waarom die opgestuwde borsten tot aan de kin? Staan de stembanden en de longen van de meisjes daardoor niet nodeloos bloot aan tocht? En waarom hebben ze alle drie iets aan van dezelfde stof? Het is toch K3 niet? Of mijn zussen en ik, in de vroege jaren zeventig?
Meisjes met zulke prachtige stemmen uit een land met zulke goede ontwerpers had ik meer gegund. Veel meer. Daarom, lieve jongedames van O'G3NE en beste Tycho die het vast allemaal goed bedoeld heeft maar hiervoor toch even over de knie moet: hier 3 x 3 alternatieven. Niet tuttig, wel stijlvol.
Als het theatraal mag, en een tikje eighties (maar dan stijlvol), is Ronald van der Kemp een perfecte optie – en qua kleurgebruik blijft het een familie.
Als het vrouwelijk en rustig mag (maar dan wèl modern en stijlvol) is Claes Iversen een goeie optie – it worked for Ilse, o' nie dan?
Als er glitter en contrast in moet (maar dan op een stijlvolle manier) is David Laport een goede keus.
Nou ja, graag en vooral uit liefde voor mode en songfestival gedaan. En vooral heel veel succes!!!
