Voor types als Michelle Obama is het woord girl crush uitgevonden: vrouwen voor wie je als een blok valt, omdat je alles even leuk aan ze vindt. In het geval van Michelle is 'leuk' veel te zacht uitgedrukt. Deze vrouw heeft een warm kloppend hart, een goed stel hersens, ambitie, een geweldig gevoel voor humor en ijzersterke dansmoves – om over de bakken charisma waarmee onze lieve heer haar heeft toebedeeld nog maar te zwijgen.Naast dat alles heeft Michelle ook een dijk van een garderobe. Lekker makkelijk, zou een kniesoor kunnen zeggen, want als presidentsvrouw had ze de designerjurken voor het uitkiezen.

Veel te kort door de bocht! Ten eerste heeft mevrouw Obama geen paspoppenfiguur: ze heeft geprononceerde heupen en een gezond stel billen. Daarnaast oogt ze – zeker naast petieterige dames als de Spaanse koningin of Jill Biden – best struis. Ten derde was daar het keurslijf waar ze zich in moest persen: als first lady weet je de ogen van de wereld op je gericht en heeft wat je aantrekt ook politieke betekenis. Reden voor bijna alle voorgangsters om de kledingkeuze braaf en veilig te houden: parelkettinkje, mantelpakje, halfhoge pumps – dat werk.

In het begin speelde Michelle ook op safe, maar gaandeweg ontstond er iets wat verdraaid veel op een eigen stijl leek. Of die stijl helemaal eigen is? Jawel, maar het moet gezegd: met een handje hulp. Niet van een roemruchte, hysterische celebritystylist, maar van Meredith Koop. Nooit van gehoord? Heel goed mogelijk, want de 35-jarige Koop was verkoopster in Michelles favoriete boetiek, Ikram, in Chicago, de woonplaats van de Obama's voor ze het Witte Huis betrokken. Om Michelle te helpen een presidentsvrouwwaardige garderobe op te bouwen, ging Meredith gewoon mee naar Washington. Daar kon het grote aankleedfeest beginnen. Meredith maakte een slimme en strategische mix van gevestigde Amerikaanse namen als Ralph Lauren, Carolina Herrera en Michael Kors en jonge opkomende talenten als Narciso Rodriguez en Jason Wu – niet zelden ontwerpers met een immigratieachtergrond. Behalve voor designers koos ze ook voor betaalbare highstreet merken als J.Crew, wat de first lady meteen een stuk aaibaarder en menselijker maakte. Stond er een staatsbezoek op het programma, dan werd er uit het modetalent van het land van bestemming geput: McQueen voor een bezoek aan Londen, Kenzo voor een trip naar Japan, om maar eens wat te noemen.

Maar dwars door de labels en hun herkomst viel vooral af te lezen dat Koop en Obama een ijzersterke eigen look wisten neer te zetten. Weg truttige first lady-stijl, hallo uitgesproken, sterke, contemporaine look. Dit waren kleren voor vrouwen die méér te doen hadden dan mooi wezen en naast hun man staan. Het silhouet van de jurken en rokken werd piekfijn rondom Michelles heupen geboetseerd: strak van boven, wijd vanaf de hoge taille naar beneden. Michelles afgetrainde armen werden vaak getoond, haar huid kreeg extra glans in opvallende, vrolijke kleuren als kanariegeel en korenbloemblauw. Uitgesproken prints werden met lef en smaak gecombineerd. Zelden kwam er een overtuigender les in het benadrukken van je sterke punten en trots zijn op je rondingen voorbij – zelden zagen we modeplezier en zelfvertrouwen beter gecombineerd. En voor dat soort vrouwen is, ik zei het al, het woord girl crush uitgevonden.