Voor Political Catwalk heeft een vijftiental jongeren kleren ontworpen voor tien politici. Zondag worden die getoond en gekeurd. Bazaar is erbij en uw hoofdredacteur zit in de jury. Hier lees je haar voorwoord. 

Mode
combineren met politiek, dat klinkt als de zuidpool verenigen met de
noordpool, of de zon koppelen aan de maan. Zelden lagen twee werelden
verder van elkaar af: binnenkant versus buitenkant, verstand versus
frivoliteit.

Misschien dat het daarom zo vaak misgaat whenever the twain incidentically meet. Misschien dat er daarom zo veel te mopperen valt als er een nieuwe regering zich presenteert op het bordes, en er zoveel te gniffelen is op Prinsjesdag.

De redenen lijken me evident:

Het gros van de politici interesseert mode geen biet, ze zijn er te druk en te serieus voor.

Andere politici willen kiezen uit principe voor het compromis en kleuren ook in de klerenkast braaf binnen de grijze lijntjes.

Een
deel zou misschien wel willen maar durft niet te laten zien dat ze tijd
en geld besteden aan kleding. Stel je voor dat ze voor ijdel werden
versleten!

Aan deze grote duistere hemel schitteren goddank toch
enkele dappere sterren: de uitzonderingen die de regel bevestigen dat
politici geen modeliefhebbers zijn. In deze categorie zou ik graag een
staande ovatie willen vragen voor Neelie Kroes, de grande dame
die begreep dat je om in Brussel serieus genomen te worden niet alleen
je dossiers goed moet kennen, maar ook de juiste kapper, boetiekhouder
en nagelstilist. In eigen land mogen de handen daverend op elkaar voor Lilianne Ploumen,
de vrouw die op werkbezoek in ontwikkelingslanden de rubberen kaplaars
niet schuwt, maar bij de inhuldiging van de Koning gehuld ging in een
creatie van modekoning Azzedine Alaïa. Ook premier Rutte verdient een eervolle vermelding voor zijn pakken en zijn bril, waarmee hij het toch maar mooi schopte tot Vanity Fairs best dressed list ('…his tailor must be as good as his optometrist').

Zoomen we verder in op het Binnenhof,
dan blijken daar stiekem nog meer politici te huizen die hun uiterlijk
volop inzetten om hun boodschap te onderstrepen: het buitenissige kapsel
van Wilders past perfect bij zijn rol als querulant. De truien van Spekman vertellen ook zonder woorden dat Hans dol is op nivelleren. In het verleden was dat niet anders: Pim Fortuyns brede dassen beklemtoonden zijn ferme uitspraken, Gerdi Verbeets parelkettingen ademden orde en respect en Dries van Agts kekke pakken en precieze kapsel waren even archaïsch-keurig als zijn vocabulaire. Sapristi!

Hoe mooi zou het zijn als behalve bovengenoemde enkelingen ook alle andere politici zouden begrijpen dat mode geen lichtzinnige hobby
is. Dat het een instrument kan zijn om je werk nog beter te doen en de
puntjes op de i's van uitstraling te zetten. Hoe het een manier kan zijn
om gezien te worden – al kan het in extreme gevallen (de hoed van Ronald Plasterk of de schoenenverslaving van de Britse minister Theresa May) ook een beetje afleiden van de boodschap die je te vertellen hebt.

Los daarvan: hoe cool zou het zijn als Marianne Thieme een garderobe had vol diervriendelijke ontwerpen van Stella McCartney, en de dames van Groen Links zouden stralen in milieuvriendelijke kleren van Edun? Of als verkeersminister Schultz van Haegen
zou verschijnen op stijlvolle car shoes van Tod's? Op die manier kun je
ook een luid en duidelijk statement maken als je niet achter de
interruptiemicrofoon staat.

Ik durf te wedden dat er bij elk
partijprogramma en elke portefeuille wel een passende garderobe te
bedenken is. En wat er nog niet is kan altijd nog bedacht en ontworpen
worden. Dat niks onmogelijk is, bewijzen de vijftien jonge gelegenheidsontwerpers van Stichting F6,
die tien politici geheel op maat hebben aangekleed. Voor dit project
hebben ze zich moeten verdiepen in de Nederlandse democratie, een
onderwerp waar ze voordien weinig of niks mee hadden. De vijftien
deelneemsters hadden wèl allemaal wat met mode, dus dat werd het
prachtige bruggetje waarmee twee andere werelden die mijlenver van
elkaar verwijderd zijn – politiek en ongeïnteresseerde jongeren – met
elkaar werden verbonden.

Ik hoop op een spannende, spetterende cocktail die tot op het Binnenhof zal nadreunen. 

Cécile Narinx