Modehuis Burberry zette vorige week de modewereld op haar kop met het nieuws de collectie direct na haar show op Londen Fashion Week al beschikbaar (lees: te koop) te hebben voor haar publiek. 

Ook Tom Ford maakt dat zijn nieuwste collectie direct te koop is, nu hij niet tijdens New York Fashion Week - nu bezig -, maar pas in september showt. En ook Vetements stapt van de modekalender af door de collecties voortaan in januari en juni te presenteren, zodat inkopers eerder kunnen bestellen en en de kleding eerder in de winkel hangt. Eerder maakten MoschinoBanana Republic en Proenza Schouler al eenzelfde stap.

Kakelvers

En dus lijkt de zo traditionele modekalender te veranderen. Maar wat betekent het? En waar gaat het heen? Vooropgesteld, zo zegt Bazaar's hoofdredacteur Cécile Narinx: 'Het is een logische, want commerciële, zet om alles wat je showt meteen te koop aan te bieden. Consumenten zijn vandaag de dag ongeduldig en gewend om alles meteen te krijgen: één muisklik en je pakketje is al onderweg. Daarbij komt dat de aandachtsspanne van consumenten veel korter is geworden en de verveling sneller toeslaat. Een outfit die je al tig keer voorbij hebt zien komen op online catwalkreports en aan de lijven van bloggers en Instagrammers kan zodoende al oud nieuws lijken op het moment dat-ie nét in de winkel hangt, een half jaar na dato. Daar zijn modehuizen niet bij gebaat, het unique selling point van mode is immers dat het nieuw moet zijn, kakelvers liefst, en niet sooo five minutes ago.'

De aandachtsspanne van consumenten is veel korter geworden en de verveling slaat sneller toe.

Jammer

Het is dus allemaal te verklaren, met deze veranderende (consumptie)maatschappij. Maar toch: 'Al begrijp ik het, toch zou ik het jammer vinden als alle collecties meteen te koop werden aangeboden', aldus Narinx. 'Omdat het zo kort door de bocht is, en – eerlijk is eerlijk – omdat het modebladen overbodig zou maken.'

Want: 'In het halve jaar dat er ligt tussen de catwalk en het kledingrek gebeurt er veel. Moderedacteuren interpreteren en editen de vele shows van de fashion weeks. Ze vragen samples op, slaan aan het combineren (anders dan de full looks op de catwalks) en extraheren uit alle kleding een draagbaar beeld dat is afgestemd op hun doelgroep en past bij het vrouwbeeld waar de titel voor staat. Ze fotograferen de kleding op een locatie die bijdraagt aan het verhaal dat de kleding kan vertellen. Zo kan een bloesje van Gucci of een broek van Tommy Hilfiger heel anders ogen in ELLE dan in Harper's Bazaar. Ik denk dat onze lezers daar baat bij hebben, om op ideeën gebracht te worden, om een trend te leren voelen en begrijpen. Te snappen hoe je het eigen maakt. Zie de bladen als je personal stylists die helpen door de bomen het bos te zien. Zie de tijd die er tussen de eerste blik op een collectie en het moment van beschikbaarheid als een incubatieperiode waarin je kunt wennen aan een kleur of een silhouet, een periode van verheugen en voorpret.'

Zie de tijd die er tussen de eerste blik op een collectie en het moment van beschikbaarheid als een incubatieperiode waarin je kunt wennen aan een kleur of een silhouet, een periode van verheugen en voorpret.