Na alle lente-zomercollecties in New York is het tijd voor Londen om eens flink uit te pakken met haar zomerse plunje. De Britse modeweek wordt vaak gezien als het edgy, jonge zusje van de andere modesteden en wordt met regelmaat overgeslagen door de internationale mode-elite.  En dat is zonde. Want laat Londen nou net de stad zijn waar alles mogelijk is, waar kleur zegeviert en waar legendes als Alexander McQueen, Vivienne Westwood en John Galliano vandaan komen. Ook dit jaar waren er vanzelfsprekend dus genoeg hoogtepunten, die we hieronder voor je op een rijtje hebben gezet.

Jonathan Saunders

Saunders hield zijn show op een plek die nog het meeste weg had van een verlaten tomatenplantage. Staande spiegels en daglicht op de catwalk gaven het geheel een mystiek aura. De ontwerper borduurde voort op de koers die hij al langer vaart: asymmetrische strepen (vaker gespot voor volgend seizoen!) in rood, oranje, paars en bruin; loszittende jurken, rokken en pantalons, deze keer aangevuld met een variatie op de kimono (ook veel gezien!). Typisch Saunders allemaal, en een prachtig staaltje kleermakerij.

Burberry Prorsum

Voor de fanatiekelingen onder ons – wij zijn alvast schuldig -  was er  24 uur voor de show al een preview te zien op Snapchat. Niet getreurd als je dat hebt gemist, want de show zelf was ook een heus spektakel: een  mini-concert van Alison Moyet, en grote gezichten als Kate Moss en Cara Delevingne samen front-row. Hoofdontwerper Christopher Bailey presenteerde daarnaast een zeer draagbare collectie met een hoog 'hebben'-gehalte: doorschijnende stoffen met patroontjes, satijnen jurken en de altijd geniale trenchcoats. Hij vertelde backstage dat hij op zoek was naar een mix van authentiek en eerlijk, deftig en casual. Het resultaat was in onze ogen een knap statement van een knappe ontwerper.

Peter Pilotto                                             

Het decor van de show deed ons denken aan speelparadijs Ballorig, met netten in allerlei felle kleuren. Wie daardoor een bontgekleurde show verwachtte, had het mis. We zagen vooral rustige tinten, verwerkt in kimono-achtige jasjes en doorschijnende, soms asymmetrische stukken. Hoewel de meningen over de show verdeeld waren, kunnen wij niet wachten tot de collectie volgend jaar in de rekken hangt.

Gareth Pugh

'Vandaag is rood': de woorden van Marco moeten door Pughs hoofd zijn gegaan bij het ontwerpen van zijn laatste collectie. Als je een vluchtige blik hebt geworpen op de looks, waarschijnlijk afgeleid door de clowneske maskers en punky pruiken, zal je overtuigd zijn dat de kleur hier vertaald is naar agressie en razernij, maar dat is verre van Pughs bedoeling. Met zelfverzekerde modellen in fijn afgewerkt leer en gouden pailletten wilde de ontwerper juist overbrengen dat we ons weer extravagant mogen kleden, en dat het leven een feestje is. Zijn we het helemaal mee eens.

J.W. Anderson

Een winkel binnenlopen en een item tegenkomen dat je al zo lang zocht; ken je dat gevoel?  Bij J.W. Anderson was het voor ons precies het omgekeerde. Keer op keer krijgt de Britse ontwerper het voor elkaar een collectie te presenteren vol stukken waarvan we niet wisten dat we ze wilden. Deze keer had de show twee gezichten: sommige looks waren strak als een tweede huid, anderen juist pompeus. De modellen, die zwiepend met hun lange vlechten de catwalk over gingen, droegen kruislings twee tassen – want waarom maar één als je er ook twee kan krijgen? – en gouden versieringen rond de nek. Een genot om naar te kijken.