By 
In BAZAAR BESTUDEERT fungeren redactieleden - uit vrije wil - als proefkonijnen.
Wie: Online editor Sigrid Stamkot
Wat: Driedaagse detoxkuur Deep van The Juice Brothers.
Hoe het werkt: Drie dagen lang zeven sappen (420 ml.) per dag, en dus niets eten.
9:30 uur.
We beginnen met een zogeheten Flu shot.
Zo, goedemorgen! Als je niet al wakker was, was je het nu wel. Het goedje uit
het kleine flesje is dusdanig scherp, dat je er gelijk tegen kan, die dag.
Althans, dat hoop ik dan.
10:30 uur.
Op het menu: De Mastercleanse (alkalinewater, maple syrup, lemon, cayenne). Wederom met een pittige afdronk, om maar even in termen van wijn (die ik dus niet
mag) te blijven. Verder lekker fris.
Gek eigenlijk, hoevaak we zowel on- als offline met eten worden
geconfronteerd. Ik wist niet dat ik zoveel voedselgerelateerde Instagramaccounts
volgde. En waarom moet die Facebookvriendin eigenlijk al haar uitgeprobeerde
recepten pontificaal onder mijn neus duwen?
11:30 uur.
And so the struggle begins: honger (pardon, trek)! En is het hier nu
zo koud, of ligt dat aan mij?
12:15 uur.
Way eerder dan normaal: lunch! De trek moet worden gestopt. Met een
groen sapje dat ik niet al te zeer omarm; hoewel al bekend met smoothies met
spinazie en komkommer, is een groen sapje minst favoriet bij me, met dank aan
de selderij -yugh-. De eerste slok is dus even door...eh...bijten, maar na een
slok of 3 valt de appel/komkommer/spinazie/selderij/boerenkool/citroen me wel mee.
Al mag de selderij er van mij nog steeds uit.
14:30 uur.
Het rode goedje met de veelbelovende naam Dragon's Breath (pear, apple, carrot, grapefruit, beetroot, lemon, ginger) mag erin. En die is lekker!
Wat ik het meeste mis is de activiteit rond voedsel.
Nadenken wat het gaat worden, die avond. Ingrediënten stapelen op rijstwafels.
Maar ook het daadwerkelijke kauwen, en de afwisseling van smaken van zoet (ik
mis mijn dagelijkse Smart Bar Delicious Chocolate als ontbijt) en zout. Niet
alleen je darmen liggen soort van stil, ook je hersenen. Nou ja, op dat gebied
dan. Hoewel, ik lijk eigenlijk alles een tandje lager te doen.
15:30 uur.
Echt vrolijk word je er niet van, hè?
16:00 uur.
Een strijd waar Game of Thrones nog van kan leren. Stop ik (watje!) of
ga ik door (honger! Slap! Hoofdpijn!)? Ik zie een foldertje op tafel aan voor een
zakje snoepbananen, die ik bijkans al 20 jaar niet meer heb gegeten. Was
hallucineren ook een bijwerking? Echt een heel goed idee ook, om juist nu
boodschappen te gaan doen. Echt. Héél. Slim.
18:00 uur.
Nou, ik moet nog aardig doordrinken wil ik alle flesjes op krijgen. De
Dutch Spice (pineapple, orange, grapefruit, carrot, turmeric, goji, cayenne) is samen met de Dragon's Breath tot op heden favoriet; lekker verfrissend. Toch maar even een
dik vest over mijn trui aangetrokken. Want is het hier nou zo koud, of ligt dat aan mij?
20:00 uur.
Sweet green basil. Hmja, 't is maar wat je sweet noemt hè? Vanwege de
overheersende selderijsmaak maar snel wegtanken. Brrr.
21:00 uur.
Opgewarmd - want met trui en vest bij de open haard gezeten - ben ik klaar voor het
dessert. Deze dag kende drie dieptepunten, maar zoals vaker; dat vergeet je als je je
daarna beter voelt. De Vanilla Sky (almond milk, coconut sugar, vanilla powder, Himalayan salt) smaakt inderdaad als een welverdiend toetje.
Zonder knorrende maag naar bed. Maar is het hier nou zo koud, of ligt dat aan
mij?
22:00 uur.
Krap een uur eerder dan gewoonlijk onder de wol. Letterlijk, want over
mijn winterdekbed heb ik een wollen sprei gelegd, vanwege het aankoudende
kougevoel. Daar lig ik dan onder, met pyjama met lange mouwen, sweatpants en
dikke sokken. Totaal sexloos, maar oh, wat gezond bezig (...)!
Dag 2.
De dag erna lijkt mijn lichaam zich berusten in zijn lot. De die ochtend
opgekomen hoofdpijn en misselijkheid ebben langzaam weg en ik heb het ook lang
zo koud niet meer.
Het lijkt alsof al mijn zintuigen op scherp staan; ik ruik de viskraam voor het
Hearstgebouw al van verre. Wist je trouwens dat je onderweg van Amsterdam
Centraal naar het Koningsplein Aziatisch, Engels, Amerikaans, Spaans én Frans
kunt eten?
Dag 3.
Pizza! Wit brood! Weet je wat: McDonalds! Met het eind in zicht krijg ik
ineens zin in voedsel dat ik al maanden nauwelijks meer heb gegeten. Maar
eenmaal weer vrij om vast voedsel te eten, valt dat niet mee. Een appel krijg
ik met moeite weg en na een speltrijstwafel ben ik gewoonweg misselijk. Toch stiekem blij dat ik de eindstreep heb gehaald. Maar is het hier nou zo koud, of ligt dat aan mij?
Conclusie:
Mensen die zeggen dat ze lol hebben in een drie (of zelfs meer!) daagse detox, zijn glasharde leugenaars. Want prettig is het niet, laten we eerlijk zijn. Maar het helpt me te beseffen wat ik dagelijks zoal naar binnenwerkt, zonder dat het nut heeft of zonder dat ik er bij nadenk.
Voel ik me lichamelijk beter? Mwah. Voel ik me in 't koppie beter? Zeker. Detoxen is een goede manier om een nieuw jaar te beginnen: gewoon even bewust met voedsel (of de afwezigheid ervan) bezig te zijn. Want als je 7 sappen per dag overleeft, héb je dan die 7 Ferrero Rochers nodig? Ik voelde me, eenmaal weer voorzichtig aan het eten, helderder, scherper.
Maar is het hier nou zo koud, of ligt dat aan mij?
