Zowaar: Bazaars grote boekennummer is daar! Elke dag op
harpersbazaar.nl een interview met een van de 36 beste en leukste
schrijfsters uit Nederland en België as seen in Bazaars Eregalerij der Dames in de Letteren. Vandaag: Christine Otten.
Welk boek heeft je het meest geïnspireerd?
'Alle boeken van Amerikaanse schrijver Paul Auster. Winterlogboek, bijvoorbeeld. En Brooklyn Follies. En Orakelnacht.
Zijn manier van kijken is zoals ik ook kijk. Hij heeft veel compassie
voor zijn personages. Hij komt heel dichtbij in zijn boeken, alsof-ie je
het verhaal influistert. Zijn verhalen gaan vaak over wie je bent, over
hoe andermans verhalen ervoor kunnen zorgen dat je jezelf kunt vinden.
Ik denk dat we daarom romans lezen. Je komt heel dicht bij iemand
anders, je kunt voor even in iemands hoofd en gevoel zitten – en
daardoor je eigen gevoel onderzoeken. Als je schrijft ook, dan kun je
ook iemand anders zijn. Dat vind ik mooi.'
Welk personage is favoriet?
'Eigenlijk heb ik niet één
favoriet personage. Ik hou van vertellers die dichtbij blijven, of dat
nu de auteur is of de ik-persoon. Meestal vergeet ik de naam van zo'n
verteller. Schrijvers als Haruki Murakami en Paul Auster hebben
vaak zo'n intieme verteller die in de eerste persoon zijn verhaal doet.
Eén personage vergeet ik natuurlijk nooit: Huckleberry Finn, van Mark Twain,
een van de grootste Amerikaanse schrijvers. Zo'n joch, onaangepast,
wild, niet bang, wel ontroerend en eerlijk – tegen de achtergrond van de
maatschappelijke toestanden van die tijd (slavernij). Ik hou ervan heel
dichtbij een personage te komen en voelt en denkt wat hij of zij voelt
en denkt.'
Hoe trigger je ideeën?
'Ik lees veel, uiteraard. Maar een
treinreis heeft ook een heel positief effect op me. Dan ben ik rustig.
Ik kan ook heel bezield raken door een goed gesprek, mooie muziek, een
rake film. Eigenlijk kan het alles zijn.'
Waaraan werk je momenteel?
'Een verhaal over identiteit, over
werelden die bij elkaar komen. Een Amerikaans verhaal dat zich afspeelt
in de jaren zestig. De tijd van rassenscheiding en de
burgerrechtenbeweging. Ik vertel het verhaal vanuit het perspectief van
een vrouw (moeder) en een zoon. Een roman, gebaseerd op echte verhalen.
Ik ben ervoor naar Amerika geweest en binnenkort ga ik naar Cuba.'
Kun je het loslaten, zo'n boek?
'Nee. In het begin word ik
lichtelijk hysterisch, maar als ik eenmaal het gevoel heb: dit wordt
wat, dan kan ik het loslaten. Dat is maar beter ook. Zowel voor mezelf,
als voor het verhaal.'
