Alle keuzes zijn gemaakt, but is everybody happy? Euh... nee, dat niet bepaald.
Boer Zoekt Vrouw kijken is altijd fijn, maar Boer Zoekt Vrouw kijken nadat je met de hele familie op eerste Paasdag oudhollands ge-gourmet hebt, op het eiland waar Boerin Bertie woont, dat is driedubbel feest.
Wat is opgevallen in deze voorlaatste aflevering? Een korte ronde langs de vijf boeren.
Boer Herman is knetterstapelstuiterverliefd, net als zijn superschattige Fleur. Waar het normaal gesproken vreselijk is om naar kleffe stelletjes te kijken, daar blijft het een genoegen om de stuntelige Herman te zien drentelen met zijn kakelverse liefje. Ook zo mooi: dat Herman het niet zozeer stom vindt om op een Segway te gaan rijden omdat het überhaupt een idioot clichétoeristisch plaatje oplevert, om gehelmd en staand door de stad te stoethaspelen – ik bedoel: een sta-fiets is toch net zo ridicuul als een ligfiets – nee, hij vindt het jammer dat hij Fleurs hand niet vast kan houden tijdens het Segwayen. Zoet!!
Boer Marc is eigenlijk van hetzelfde dolverliefde plak-laken een pak, al mist hij de schattigheidsfactor van boer Herman totáál. Het is eigenlijk knap hoe de beste man, met zijn adembenemende fysiek en de gelaatstrekken van een jonge David Beckham, zelfs in dat adembenemend Out of Africa-landschap nog slaapverwekkend weet te zijn. Zit hij daar met de leuke, slimme Anne-Kim, die óók nog weet wat voerconversie is, in een tent en op een boot, dan nóg weet hij er geen groter compliment uit te persen dan dat ze 'een echte bush-girl' is. Wat te denken geeft, gezien haar rossige bos krullen.
Boer David heeft, zeer tegen mijn zin, gekozen voor jonge, langbenige Mara met de schelle stem en de (ja sorry, maar ik kan naar niets anders kijken) wat ontevreden omlaaghangende mondhoeken. Niet dat hij van mij nou per se de verstandelijke, sportief verliezende Susanne had moeten kiezen – wat ik een in alle opzichten volwassener keuze had gevonden, maar omdat Jorien (die als eerste van de Roemeense drie afviel) zo veel beter bij hem gepast had. Laten we hopen Mara goed tegen bodywarmers en tegen na-zinnetjes als 'En dat meen ik echt' en 'serieus' kan. Dan komt het vast goed. Misschien.
Boer Riks heeft zich gisteravond ontpopt tot farmer from hell, en het begrip botte boer weer heel nieuwe, onpeilbaar diepe dimensies gegeven. Oooooo wat een krommetenen-tv leverde dat op, en ooooo, wat heb ik vaak en hard tegen Marit geroepen dat ze moest vluchten. De locatie was op zich al vrij erg, een soort Raststätte in het holst van een blizzard, waar ze handdoeken in hartvorm vouwen. Maar Marit deed haar best, haalde gepassioneerd sneeuwvlokjes uit Riks' wimpers. En nog, en NOG ontdooide de hork niet. Hij bad voor het eten, maar na eten en bidden volgde bepaald geen beminnen. Wel een moeizaam gesprek. Met als dieptepunt de zin: 'Ik ben te veel aan het denken geweest, denk ik.' Wat eraan zat te komen: Riks zegt dat hij er niet in gelooft, Marit breekt en moet zelf vragen om een hug. Au!
Boer Olke is danig in de war. Had hij gedacht dat je een nieuwe vrouw net zo snel fikst als een nieuw kalf op de veemarkt, krijgt hij nu – na het emotionele, diervriendelijke vertrek van Alberdien – ook nog te maken met de zware bedenkingen van Sandra. De 'vlotte' Sandra, die geboren lijkt te zijn voor lasso, paard cowboyhoed en jeans en zich picobello thuis voelt in Texas as such, maar niet per se aan de zijde van grote, goeiige, gretige Shrek euh… Olke. Dat ze een eigen kamer wilde en de luxe suite met wijn, hot tub én Olke aan zich voorbij liet gaan spreekt boekdelen. Hartverscheurend ja, en niet te bevatten voor rechttoe-rechtaan Olkebolke, maar stiekem ook o zo begrijpelijk.
