De op waarheid gebaseerde film Hidden Figures komt als geroepen. Juist nu het soms lijkt alsof we met z'n allen decennia terug worden geworpen in de geschiedenis, is een feelgoodmovie over racisme en seksisme – ja feelgood, je leest het goed – meer dan welkom.

Het is 1961 en Amerika en Rusland zijn verwikkeld in een ruimtewedloop: wie slaagt er als eerste in om een mens in een baan om de aarde te brengen? Briljante wiskundigen Katherine Johnson (Taraji P. Henson, Cookie uit Empire), Dorothy Vaughan (Octavia Spencer, The Help) en Mary Jackson (Janelle Monáe, die in Moonlight al liet zien dat ze behalve goed zingen ook nog kan acteren) werken als menselijke 'computers' bij NASA. Vrouwen die met potlood, papier en simpele rekenmachines het rekenwerk doen dat nodig is om de ruimtewedloop te winnen. Ze zijn de besten in hun vak, maar lopen continu tegen twee barrières op: ze zijn vrouw en ze zijn zwart. Dit is de tijd waarin rassenscheiding in Amerika nog volop gepraktiseerd én als volslagen normaal beschouwd wordt door de heersende partij. Zo moet Katherine bijvoorbeeld bijna een kilometer naar de andere kant van de basis rennen voor de WC voor colored ladies en krijgt ze vervolgens op haar kop omdat ze een paar keer per dag 40 minuten van haar plek is. Haar niet al te hartelijke collega's, aangevoerd door Paul Stafford (Jim Parsons, Sheldon uit The Big Bang Theory), geven haar zelfs een aparte colored koffiepot. Dorothy leidt weliswaar een hele afdeling van 'computers', maar krijgt maar geen officiële promotie; als ze er weer eens om vraagt, bijt haar supervisor (Kirsten Dunst) haar toe dat ze blij mag zijn dat ze überhaupt een baan heeft. En als Mary verder wil studeren om ingenieur te worden, moet daar een rechtszaak voor aangespannen worden.

Het vindt allemaal plaats in een glimmend decor van jaren-zestig Americana – kleurige sixtiesjurken, retro interieurs, puntgave oldtimers – en wordt begeleid door muziek van Pharrell Williams. Er zijn kleine overwinningen die de moed erin houden, voor zowel de hoofdpersonen als de kijkers. En er zijn mensen die niet naar een rok of huidskleur kijken, zoals NASA-hoofd Al Harrison (Kevin Costner) en astronaut John Glenn, die met klem om Katherine vraagt voor het uitrekenen van de vluchttrajecten waar zijn leven van afhangt. Voeg daar nog de sass van de drie leading ladies aan toe en je hebt een film-met-boodschap waar het hart van zwelt en waar af en toe een traantje welt (vooral bij het laatste beeld: Katherine die de Presidential Medal of Freedom krijgt van president Obama).

Taraji, Octavia en Janelle wonnen eind januari een SAG-award voor Beste Cast. Taraji verwoordde bij haar dankwoord de boodschap van de film aldus: 'Dit is een verhaal over eenheid. Een verhaal over wat er gebeurt als we onze verschillen aan de kant zetten en samenkomen als mensen: we overwinnen. Liefde overwint. Telkens weer.'

En zo hebben drie verborgen figuren alsnog hun voetstuk gekregen. Zonder hen had die man op de maan er nooit gestaan. Met hen kwamen de vrouwen- en rassenemancipatie een stapje dichter bij het doel van gelijkheid. Zoals Dorothy het in de film zegt: 'Elke stap voorwaarts is een stap voor ons allemaal.'

Hidden Figures draait nu in de bioscoop. Het boek waarop de film is gebaseerd, verscheen ook in het Nederlands: Hidden Figures: Zij waren het geheime wapen van NASA, Margot Lee Shetterly (HarperCollins).