Gisteravond besteedde PAUW aandacht aan de discussie rond het tekort aan donkere modellen die recentelijk weer oplaaide. Reden voor model Jessica Gyasi en journaliste/activiste Janice Deul om aan te schuiven, reden voor mij om mee te praten over het onderwerp vanuit mijn ervaring als hoofdredacteur van respectievelijk ELLEgirl, ELLE en Harper's Bazaar. Dát er minder donkere modellen in en op bladen te zien zijn dan in de maatschappij, daar waren we het alledrie over eens. Hoe het komt? Adverteerders willen het niet, zwart verkoopt blijkbaar niet en bladenmakers zeggen dat ze geen zwarte modellen kunnen vinden, somde Janice de gehoorde argumenten op.
Bij ELLEgirl verkochten covers met gekleurde meisjes prima – op de eerste fantastisch verkochte cover stond Jessica nota bene, met Lara Stone. Bij ELLE heb ik helaas nooit kunnen bewijzen dat zwart wèl verkoopt. Bij Bazaar hebben we in drie jaar tijd heel bewust een ruim aanbod van etniciteiten en huidskleuren laten zien, op en in het blad, bij de modellen en geïnterviewden, zie ook het collage dat we maakten met een greep uit onze pagina's. Vorig jaar hadden we vier niet-witte covers: Ari in maart, Linda in mei, Kim & Kanye in september en Damaris in november. Maar volgens Janice (en Jeroen Pauw, for that matter) zijn de Indische Linda, de Braziliaanse Ari en de getinte Damaris te blank – wat ik even verwarrend als leerzaam vind. Wat in mijn ogen behoorlijk divers is, is voor anderen niet zwart genoeg.
Belangrijkste les: zolang er bladenmakers zijn die te wit blijven denken, fotografen niet snappen hoe ze een donkere huid moeten uitlichten, visagisten niet weten hoe ze 'm moeten opmaken, stilisten zeggen dat ze liever een 'blank canvas' hebben, modellenbureaus met droge ogen beweren dat één donker meisje wel genoeg aanbod is, reclamemakers blijven kiezen voor commercieel blond met blauwe ogen, is er dialoog nodig. Een open en opbouwende dialoog, waarin we naar elkaar luisteren en elkaar niet meteen voor rotte racistische vis uitmaken, zoals op Twitter helaas voortdurend gebeurt.
Gelukkig is er op de catwalks en in de reclamecampagnes al een kentering zichtbaar: labels als Vetements, Gucci, Max Mara en Dries Van Noten kiezen heel bewust voor een andere benadering van schoonheid bij het casten van hun modellen. Androgyn, slungelig, bruin, transgender, zwart, sproetig, geel, kaal, spierwit, met een hoofddoek, bomvol tattoos, plus size en dik vijftig plus: het kwam de afgelopen modeweken allemaal voorbij op de catwalks. Dat is een grote stap in de juiste richting. Het geeft aan dat diversiteit in de mode niet alleen nodig is maar ook mogelijk. En dat het absoluut, maar niet alleen, om huidskleur moet draaien, maar ook om lichaamstype, karakter, eigenheid en leeftijd. Bij Harper's Bazaar werken we daar maar wat graag aan mee. Dus staan er in de eerstvolgende Bazaar modellen met een afro en een diepzwarte huid en een met een hoofddoek, en is de covergirl bijna tachtig… Lang leve de diversiteit!
PAUW terugkijken? Dat kan hier!
