Het Mooiste Meisje Van De Klas, dat mag iedereen weten, is een van mijn allerfavorietste tv-programma's. En, zo blijkt elke keer bij de groepsevaluatie de dag na de uitzending, ook zeer geliefd bij het gros van mijn collega's.
In HMMVDK gaat het, nogal wiedes, over het knapste meisje van een klas, dat we voor het gemak even Anja noemen. De verhalen zijn niet zelden droeve geschiedenissen. Want wat blijkt: een knap snoetje is geen garantie voor geluk! En een knap tienersnoetje garandeert nog geen knap veertigplussnoetje – maar om te zien hoe het meisje van toen is opgedroogd moet je zo ongeveer het hele programma uitzitten. Ja, spanning opbouwen, dát kunnen ze.
In HMMVDK draait het om memory lane. Letterlijk, als presentator Jaap Jongbloed met de voornoemde figuranten het oude schoolplein aandoet, of nog eens een kijkje neemt in de schoolkelder waar zich destijds liederlijke klassenfuiven en andere bacchanalen afspeelden. Opeens duikt Anja's eerste kusvriendje Ronny daar dan op, vroeger een olijke snuiter met een kop vol krullen, thans een Jan Doedel met een vleespet van jewelste. En even later zit Jaap in Anja's oude stamkroeg naast haar vroegere hartsvriendin Chantal, die gehuld in een wikkeljurk en een witte met kant afgezoomde driekwartlegging terugblikt naar al die keren dat het mooiste meisje wel sjans had, en zij niet – iets wat ze aan het koortsachtige sherrynippen te zien nog steeds niet verwerkt heeft.
Ondertussen wordt de kijker een blik gegund op foto's uit de oude doos. De een na de andere vage vakantiekiek schiet voorbij, waarop Anja topless of in piepkleine bikini het glas heft met een dubieuze gozer met een vlassig matje, of achterop de motor zit van een nog twijfelachtiger sujet met een snor. Dat is een van de constanten van het programma: HMMVDK blijkt immer weer ten prooi te vallen aan een oudere deugniet met een hang naar bier en naar de zelfkant. Ook opvallend: negen van de tien mooie meisjes heeft zich laten paaien door een lokale amateurfotograaf die ze een doorbraak als model garandeerde als ze maar gewillig en halfnaakt wilden poseren, wat een fijne reeks 'glamourfoto's' heeft opgeleverd, die herhaaldelijk fors uitvergroot door het beeld schuiven.
Onder al die heerlijke foto's klinken de hits uit de tijd dat het mooiste meisje op haar mooist was. Vreemd genoeg zijn dat altijd weer de jaren tachtig en horen we aldoor Spandau Ballet, Roberto Jacketti en INXS. De meisjes zijn nu eigenlijk allemaal zo rond de veertig – en hoe vaker ik het programma met collega's evalueer, des vaker blijkt dat het stuk voor stuk bekenden van ons zijn.
Maar dat deert niet, want het is smulllen. Van de mooie meisjes en haar afgunstige vriendinnen dus, maar niet minder van Jaap Jongbloed. Jongbloed gáát er namelijk helemaal voor. Figuurlijk, maar ook letterlijk. Alsof de duvel ermee speelt hebben de hoofdrolmeisjes allemaal een tijd van hun leven in een exotisch land doorgebracht. En natuurlijk kun je over die periode alleen maar betrokken en integer praten als je een interview erover ook opneemt in het betreffende land.
Het levert hartverwarmende beelden op, van Jaap Jongbloed die het mooie ex-meisje interviewt in pak 'm beet Bangkok of Buenos Aires, op een verlaten strand of in een klamme botanische tuin. De Anja is doorgaans gekleed in kokette zomerjurken – niet zelden zien we vier of vijf verschillende voorbijkomen, wat duidt op een verblijf van minstens zoveel dagen – en dat voor nog geen vijf minuten tv. Jongbloed houdt het bij luchtige overhemden en pantalons, en draagt zijn shirts wagenwijd open, de wind in de oren en de broekspijpen avontuurlijk opgerold – wat wel zo makkelijk is, als je uren en dagen door de idyllische branding moet kuieren met een betrokken en integer gezicht.
En soms, heel soms, bezoekt hij een ver land uit het verleden van zo'n meisje, en hoeft het meisje van toen niet eens mee! De allerbeste aflevering was misschien wel die waarin het mooiste meisje op een slechte dag blind was geworden door de steek van een tropisch insect. Die noodlottige gebeurtenis deed Jongbloed uiteraard piekfijn uit de doeken in het betreffende land: 'Hier, op DIT strand, bij DEZE palmboom, werd Anja gestoken door het nare insect.' Anja zat ondertussen gewoon thuis. Nou ja, misschien maar goed ook, ze had de palmboom toch niet meer kunnen zien.
Och, Jongbloeds capriolen zijn nog niet eens het grootste guilty pleasure bij het kijken naar HMMVDK. Het allerfijnst is misschien wel de vraag: hoe zou een aflevering met mijn eigen oude klas eruit zien? En welke mooie oud-klasgenote zouden ze kiezen? Ik zet mijn geld op Lucienne Janevski, een ravissante brunette van Joegoslavische komaf, met grote reeënogen, korte rokjes en een stem als een misthoorn. Lucienne is kort geleden gescheiden, zo hoorde ik van Barry, de geilneef van onze klas. Barry heeft me onlangs via LinkedIn getraceerd en houdt me sindsdien per mail en Twitter ongevraagd en onbeantwoord op de hoogte van van alles, met name van de erotische fantasieën die hij over ons tweeën heeft. (Om zijn vrouw niet in verlegenheid te brengen, dat begrijpt een kind, is Barry niet zijn echte naam.)
Dankzij Barry weet ik hoe het Lucienne vergaan is: na de middelbare school is ze met haar misthoornstem gaan zingen in een 'atmosferische powermetalband', om daarna naar Amerika te verhuizen en daar de damesmetalgroep Phantom Blue te versterken. Ik denk overigens niet dat Lucienne zich daar in kokette jurken hult, eerder in zwartlederen bodysuits, of iets van rubber. O, stelt u zich eens voor: Jaap en Lucienne, mijmerend ergens aan een Amerikaanse kust, huppelend door de golven!
Als die aflevering ooit gemaakt gaat worden, dan beloof ik plechtig dat ik, om het te vieren, een glas sherry ga drinken met Barry. In de fietsenkelder.
Dit artikel verscheen in oktober 2011 in de Varagids
Een jaar later verscheen dit artikel in de Varagids:
Het begon allemaal hier. Om de start van een nieuwe reeks afleveringen te vieren mocht ik een jaar geleden een ode schrijven aan mijn lievelingsprogramma Het Mooiste Meisje van de Klas. Een opdracht uit duizenden, dat spreekt, vandaar dat ik lyrisch en uitgebreid uit de doeken deed wat er zo fijn en voorspelbaar is aan het programma: dat Het Meisje steevast ergens ver weg woont, waardoor presentator Jaap Jongbloed ver moet reizen, dat haar minder mooie ex-klasgenootjes danig gefrustreerd met een glas sherry worden geïnterviewd (nooit door Jaap zelf) en dat er altijd wel een kalende oude aanbidder van Het Meisje opduikt met wie Jaap dan door de fietsenkelder van de middelbare school banjert, down memory lane. Aan het eind van het artikel liet ik mijn fantasie de vrije loop en mijmerde ik over de meest geschikte kandidaat uit mijn eigen oude klas. Op basis van vroegere schoonheid, een interessante levensloop en een woonplaats aan de andere kant van de wereld kwam ik uit bij mijn oud-klasgenootje Lucienne Janevski: een ravissante brunette die carrière heeft gemaakt als zangeres in een 'atmosferische powermetalband' en naar Miami is verhuisd. Dat wist ik, maar niet omdat ik al die tijd contact heb gehouden met Lucienne. Lucienne en ik waren eigenlijk niet eens vriendinnen. Ik wist het omdat ik met enige regelmaat berichten krijg van een oude aanbidder van Lucienne en mij: de geilneef van de klas die Ronald Bastian heet, zichzelf gekscherend Bassie noemt, maar die ik in het stuk uit piëteit de schuilnaam Barry gaf. Lucienne noemde ik bij haar eigen naam, omdat ik haar – hoe lang ik ook googlede – toch nergens kon vinden op internet.
Het stuk over HMMVDK besloot ik met een plechtige belofte: dat als er ooit een uitzending rondom Lucienne zou komen, ik van gekkigheid met 'Barry' sherry zou gaan drinken in de fietsenkelder van onze oude school. Ik had makkelijk praten, want Lucienne was toch volstrekt onvindbaar.
Een paar weken later kreeg ik een bozig mailtje van Luciennes zus. Waarom ik niet reageerde op haar Facebookbericht (niet gezien), en waarom ik haar zus met naam en toenaam in de gids had genoemd. 'Ze' hadden Lucienne opgespoord en er zou een aflevering over haar worden gemaakt.
Niet lang daarna mailde Ronald met datzelfde nieuws. En toen ik ook een bericht kreeg van HMMVDK's productiemaatschappij Simpel Media, dat ze het stuk in de Varagids hadden gelezen en Lucienne zonder al te veel moeite hadden getraceerd, was het zeker: die uitzending ging er komen.
Grote help, dacht ik. Nu moet ik met Ronald de fietsenkelder in.
Wat volgde was een uitgebreide emailwisseling met ene Fleur van Simpel Media. Omdat ik de aanstichtster was van een en ander zou ik in de Lucienne-aflevering mogen figureren. Of ze met Jaap op de redactie van ELLE mochten komen filmen. En of ik wat klassefoto's van de middelbare school kon opsnorren. Mijn collega's, ook grote HMMVDK-fans, en ik waren door het dolle heen de dag dat Jaap op de redactie kwam, met de Varagids in de hand. Ik mocht voor de camera mijn verhaal doen, over hoe flamboyant Lucienne vroeger wel niet was, hoe paradijsvogelig en zigeunerinnerig, met haar gouden oorringen, wilde krullen, donkere ogen, wufte rokjes en dikke kauwgoms. En dat ik zelf meer bij de kakkers hoorde.
Een paar weken later werd ik weer opgeroepen door Simpel Media, voor opnames bij onze oude middelbare school, het Henric van Veldeke college in Maastricht. Daar zou een hereniging met Lucienne gaan plaatsvinden, maar ook dé sherryscène met Ronald. We spraken af dat ik me om drie uur verdekt op zou stellen in de buurt van de ingang, zodat Ronald me nog niet kon zien. Op een teken van Fleur moest ik dan 'spontaan' aan komen wandelen om Ronald te verrassen.
En zo stond ik daar, op een zaterdagmiddag om drie uur, achter een struik in de Aylvalaan, niet ver van het huis van mijn ouders. Ik zag de cameraploeg, ik zag Ronald met een fles sherry en twee glazen en overwoog weg te rennen nu het nog kon. Uiteraard bleef ik staan, en lang ook, want aankomstscène van Ronald, met de Osborne onder de snelbinders, moest een paar keer over. Ondertussen was ook mijn moeder al twee keer 'toevallig' langs komen fietsen, omdat ze nieuwsgierig was, en stiekem hoopte Jaap Jongbloed te ontmoeten. Ik had thuis met klem gezegd dat niet te doen, tegen dovemansoren helaas, en vervolgens verzocht om dan vooral casual langs te rijden en er rekening mee te houden dat ik haar niet zou begroeten, omdat we hier een serieus programma aan het opnemen waren. Bovendien, zo bleek, schitterde Jaap door afwezigheid.
Toen wenkte Fleur en mocht ik 'spontaan' naar Ronald toe, die me begroette met drie klapzoenen en enkele volzinnen in het dialect, die ik van de weeromstuit ook maar in het Maastrichts beantwoordde. De conversatie die volgde was verrassend. Ronald herinnerde zich allerlei dingen die ik rond 1987 gedaan, beloofd of gezegd had die mij volslagen nieuw en nogal dwaas voorkwamen. Toen tijdens de opname mijn moeder voor de derde keer met een stalen smoel voorbij kwam fietsen, kreeg ik de slappe lach, en moesten we de scène weer overdoen. De fietsenkelder hebben we niet kunnen bezoeken, omdat onze school is omgebouwd tot een besloten seniorencomplex. De fles sherry ging wel open. Dat was maar goed ook, want ik heb zelden zo'n overweldigende behoefte gehad aan wat voor borrel dan ook.
De climax volgde kort daarna: het weerzien met Lucienne. Hoe ze is opgedroogd en hoe bont haar leven is verlopen zal ik hier niet onthullen om de verrassing niet te bederven. Wat ik wel vast verklap: Lucienne droeg een tregging en kauwde op een grote blauwe kauwgom die ze ondanks herhaalde opmerkingen van Fleur in haar mond hield. Ook zij bleef stug in dialect praten. Ze viel me hartstochtelijk om de nek alsof ze een doodgewaande zuster weerzag en kon haar tranen niet bedwingen. Ondertussen bleef de camera van Simpel Media op ons inzoomen. Hier sta ik dan, dacht ik, huggend met een snikkende oud-klasgenoot. Emo-tv van het zuiverste water, en ik zit er middenin. Willens en wetens.
Het laatste mailtje van Fleur luidde als volgt:
Hoi Cécile,
We zijn de aflevering van Lucienne aan het afronden.
We willen nog graag de tegenstelling tussen jou en Lucienne benadrukken. Kakkerige Cécile versus rock bitch Lucienne.
Zou je de meest 'kakkerige' foto's van jezelf kunnen sturen stammend uit jouw middelbare schooltijd?
Het wordt een heerlijk verfrissende aflevering.
De aflevering terugkijken? Dat kan hier!
