Aiii, daar sta je dan op het feestje on top of things te wezen in je flares en flatformsandalen, maar je hebt geen benul wat te bestellen. Aperol Spritz?! Hoe háál je het in je hoofd! Er past hier een beschamende stilte. In godsnaam, zeg.
Gin & Tonic dan? Hmmm ja, kan. Maar alleen als je daarbij dan wel het merk gin én het merk tonic noemt, want anders kom je wel erg 2014 over. Vraag altijd een lokaal gestookte gin, bijvoorbeeld V2C, met een tonic die je onmogelijk in de supermarkt kunt vinden. (Duh.) Weet je wat, doe liever maar de op eiken gerijpte Dutch Dry die leuk combineert met Fever-Tree Ginger Ale. Just to be sure, schnaps? G&T is namelijk op het randje van nog net kunnen. Helemaal met die obscene lellen van glazen tegenwoordig, volgestouwd met lappen komkommer of erger nog, stukken fruit - niet echt en vogue. Betere optie wellicht: P&T, port en tonic. Ziet niemand aankomen. Dow's Master Blend White Port met een schijfje citroen en niet te veel tonic, geserveerd in een keurig longdrinkglas. Denk 'KISS' schatje. Kiss! Keep it simple, stupid.
Maar goed, waar doen we eigenlijk moeilijk over? We ontkomen waarschijnlijk niet aan vermout. De afgelopen maanden hebben alle kranten en glossy's vermout als 'hét drankje van de zomer' omarmd. Dat maakt het al bijna weer passé uiteraard, maar het is toch goed om te weten what the fuzz is all about.
Vermout (in het Nederlands graag zonder h) is versterkte, met kruiden gearomatiseerde wijn, die je waarschijnlijk beter kent als Martini – naar het grootste merk vermout sinds de jaren zeventig. Misschien herinner je je die oude commercials nog wel, met knalblauwe zwembaden en hooggesneden badpakken. 'Martini… Biancoooohhh-o-o-o-o-o.' In 1984 was vermout namelijk ook al 'hét drankje van deze zomer.' L'histoire se répète, what else is new?
Oorspronkelijk was (rode) vermout een medicijn uit Italië, en wat meer recent een populair aperitief om de eetlust mee op te wekken en de maag te 'openen' (wat het woord 'aperitivo' letterlijk betekent). Bittere dranken zijn daarvoor met name geschikt, vandaar ook de Italiaanse voorliefde voor Aperol en Campari. In Frankrijk wordt (witte) Noilly Prat al eeuwen gebruikt om mee te koken en in de rest van Europa wordt alle vermout veel in cocktails gebruikt, zonder dat iemand er verder aandacht aan schonk.
Maar sinds Barcelona een paar jaar geleden de drank opeens op een voetstuk plaatste, zien we de vermuteria's zich als een olievlek over Europa en de rest van de wereld verspreiden.
In een vermuteria kun je verschillende vermouts proberen in allerlei cocktails en mixen. Misschien is dat wel het leukste van de drank: er zijn zo veel soorten, dat je er 'eindeloos mee kunt variëren.'
Er zijn drie basisstijlen: sweet: zoet rood, dry: droog wit, en blanc: bloemig wit. Afhankelijk van de 'botanicals' – de kruiden en wortels die gebruikt zijn, wordt de smaak nader bepaald. Dat kan een blend van wel dertig ingrediënten zijn, van kaneel tot citroenschil, maar typisch overheerst een bittere toon, zoals alsem of kina. Al deze verschillende vermouts schitteren in hun eigen cocktails. Sweet doet het goed in een Manhattan, dry in een Martini en blanc in een Striptease. Alle drie klassiekers. Mocht de vermuteria nou toevallig gesloten zijn, bestel dan maar gewoon een biertje. De little black dress onder de dranken, altijd goed.
Probeer eens de Drapò Vermouth uit Turijn, de Olave Vermouth uit Spanje, of Ferdinand's Riesling Saar Dry Vermouth uit Duitsland
Dit artikel verscheen eerder in Harper's Bazaar.
