Zeer gewaardeerde vrouwen,

Vergeef me de brutaliteit, maar: hebben jullie enigszins in de gaten hoe veeleisend jullie (zo nu en dan maar af en toe best wel vaak) kunnen zijn? Het beeld dat een heleboel van jullie hebben van De Ideale Partner is, het spijt mij ook (echt waar), niet te doen. Precies niemand is én zorgzaam, én liefdevol, én meegaand, én een redder in nood, én een kanjer in dittemedat, én grappig, én slim, én goed met geld, én keurig opgevoed, én verrassingsgezind.

Over dat verrassingsgezind: de zwaarste periode voor een man, wat dat betreft, zijn periodes als Kerst, Valentijnsdag, Moederdag, you name it. Zodra er cadeaus mee gemoeid zijn, is het bij ons stress alom. En dat het menens is, met die stress, weten ook deze mannen, die voor New York Times hun hart luchten mochten.

Op het moment dat jullie verlekkerd op de iPad door het feestjurken aanbod scrollen, zitten wij met de handen in het haar en slaan we intern voortdurend alarm. Wat o wát moeten we nu dan weer cadeau geven? Welk cadeau zegt precies de juiste dingen? Welk cadeau geeft precies de juiste signalen? Met welk cadeau scoren we punten, in plaats van ze in te leveren. Parfum? (Heeft ze al.) Handtassen? (Heeft ze al.) Uitstapjes? (Waarheen dan?) Sieraden? (Te duur.)

Wij zijn hartstikke onzeker, wat betreft cadeaugeverij. Waarom? Omdat het nooit goed is.

Ja. Wij zijn hartstikke onzeker, wat betreft cadeaugeverij. Waarom? Omdat het nooit goed is. En dat wordt dan niet met zoveel woorden gezegd. Neen. Dat wordt met blikken gezegd. En met reacties als: 'Leuk!' Want als er alleen 'Leuk!' wordt gezegd, dan is parfum, handtas, uitstapje, of sieraad dus helemaal niet leuk. Op het moment dat zulks gebeurt, willen wij vooral óf door de grond zakken, óf onze koffers pakken, of iets anders waardoor we voor even kunnen verdwijnen.

Dat dat nergens op slaat, weten we uiteraard best. 't Is gewoon dat we heus heel veel moeite doen een geschikt cadeau uit te zoeken. Het spijt ons ten zeerste als het niet hetgeen is waarop je had gehoopt – maar vertel ons dan waarop je precies hoopt! We doen (bijna allemaal) ons stinkende best, echt.

En we vinden (bijna allemaal) dat (bijna) niets meer voldoening brengt je partner gelukkig kunnen maken. Oók met de cadeaus die we geven.

'I want her to be excited when I give her something, and really overjoyed. And when she doesn't respond like that, I ask her, "Am I in trouble?"'

Ter illustratie, en ter bewijs dat ik geen eiland ben, ene Mr. York in New York Times: 'The older I get, the more anxiety I feel about gift giving. It's a huge amount of stress, and it will go on for several weeks, until about five or six days before Christmas. The more Christmases that pile on, there is more anxiety.'

En ene Mr. Borkey: 'I always second-guess myself, even if I have the right thing in my hand. Rarely have I had a gift where I felt I nailed it.'

En ene Mr. Dorn: 'I want her to be excited when I give her something, and really overjoyed. And when she doesn't respond like that, I ask her, "Am I in trouble?" And she says: "Why would you think that way? Why would you be in trouble?"'

Goed. Wat ik maar zeggen wil: cut us some slack, komende feestdagen.

Hartelijks,

Een Man