Afgelopen zomer verscheen het nieuwe album Wachter van Nynke Laverman. In oktober en november toert ze door het land. Waar luistert ze zelf momenteel het liefst naar?
De 5 favoriete albums van Nynke Laverman
The living road - Lhasa de Sela
[youtube ]https://www.youtube.com/watch?v=XA_ghTQ0IPU&list=PLW7__DoTij6rYXEZd01yQMt8tBQtkZ1Q0[/youtube]
Als Lhasa zingt, hoor je haar ziel spreken. Er zit niks tussen, je bent meteen bij haar. Met haar muziek in het Spaans, Engels en Frans vertelt ze sprookjesachtige verhalen met een duister randje. Dit is wat mij betreft haar meest complete album, met liedjes die onder je huid gaan zitten. Helaas is ze in 2010 op 37-jarige leeftijd aan kanker overleden, maar op mij heeft ze een onuitwisbare indruk achtergelaten; als ik nieuwe dingen maak, ga ik eerst naar haar muziek luisteren, dan weet ik weer wat de kern is.
In rainbows - Radiohead
[youtube ]https://www.youtube.com/watch?v=pSDhBGlYgX0&list=PLxO7A_-Q4xRhN5HrIfKwxARapJXw5O96u[/youtube]
De beste band ooit wat mij betreft. Zij zijn één organisme op het podium; ze vullen elkaar perfect aan en vinden zichzelf steeds opnieuw uit. Thom Yorke en Johnny Greenwood als twee geniale geesten die los kunnen gaan op de basis die de rest legt, daar krijg ik altijd energie van en zin om mezelf muzikaal gezien ook weer uit te dagen.
Vespertine - Björk
Nog zo'n grote inspiratiebron. Van Björk vind ik in principe elk album goed, maar dit album is bijzonder omdat het zo ontzettend IJsland ademt; je hoort de gletsjers, de lava, de warmwaterbronnen. Björk weet de plek waar ze vandaan komt zo goed te vangen in wat ze maakt, en steeds op een vooruitstrevende manier, dat vind ik heel sterk. Haar manier van zingen is dierlijk en superkwetsbaar tegelijk. Hoe zij 'I love him, I love him, I love him, I love him' zingt, is wat mij betreft onnavolgbaar.
Racine Carrée – Stromae
[youtube ]https://www.youtube.com/watch?v=wEucb8qtBmA&list=PL1qU8euNsvOXsmXjpbGN__W1PWpGWANeq[/youtube]
Eén van de grootste verrassingen van de afgelopen jaren wat mij betreft. Hoe hij inhoudelijk gelaagde teksten, poëzie en engagement verenigd met de dance van nu vind ik briljant. Daarbij komt nog zijn karakteristieke perfomance, dansstijl, vormgeving, etc. Een artiest waarvan je meteen weet: dit is er eentje, een echte. Een album wat mij idiote dansjes ontlokt en me prikkelt om zonder al te ingewikkeld te doen, diep te gaan.
Le sacre du printemps – Igor Stravinsky
Berliner Philharmoniker – Herbert von Karajan (1964)
Een stuk dat ik echt heb herontdekt een paar jaar geleden. Wat een meesterwerk, wat een oerkracht, beangstigend bijna. Een revolutionair stuk dat in zijn eigen tijd (1913) totaal niet op waarde geschat werd, maar wat de tijd zal overleven. Een natuurvolk vereert de god van de lente met rituelen. Als klapstuk wordt een jonge maagd geofferd; zij wordt 'uitverkoren' en moet zichzelf dooddansen. Alleen al dat dramatische gegeven! Stravinsky heeft dit meesterlijk vertaald in muziek. Het stuk barst uit elkaar van overlevingsdrift en is heftiger dan de meeste heavy metal van nu.
