Getrouwde mensen, single mensen. Dat zijn gelukkige mensen tegenover en beetje beteuterde en zoekende mensen. Dat zijn stabiele mensen tegenover mensen die op vrijdagavond pizza laten bezorgen, want: zielig, en alleen. Althans, als we de biases erop nalopen dan hè. Want dat singles types zijn die een tikkeltje ongeduldig aan het wachten zijn om verlost te worden van hun single-zijn, die aanname is niet alleen hopeloos verouderd, hij is ook hartstikke onwaar gebleken.

We horen het almaar: het huwelijk, dat is goed voor de mensen, daar worden we gelukkig van. En dus denken we: het huwelijk, dat is goed voor de mensen, daar worden we gelukkig van, ik wil dat. Maar naar het zich laat aanzien, boet het huwelijk in aan populariteit en is het bepaald niet vanzelfsprekend meer dat we allemaal voor ons dertigste, veertigste of uiterlijk vijftigste zijn getrouwd. 

Om een paar Amerikaanse cijfers op te gooien: in 1970 waren er 38 miljoen singles in Amerika, die 28 procent van de populatie vormden. In 2014 waren er 107 miljoen singles die 45 procent van de populatie vormden. De single is booming, kortom, en een groep die niet langer aan de kant gezet kan worden als een tijdelijke en ongewenste bedoening. Genoeg mensen kiezen bewust voor een single bestaan en fladderen monter het leven tegemoet zonder partner.

Een interessante groep om onderzoek naar te doen, dacht ook Bella DePaulo, onderzoeker aan de Universiteit van Californië. Omdat het algemeen gedachtegoed nog rust op het idee dat het iedereens doel is te gaan trouwen en dat de mensen die nog niet getrouwd zijn, simpelweg gefaald hebben dat doel te bereiken, is ze een van de weinige single-onderzoekers. 'The idea has been that everybody wants to get married, and eventually everybody will, so why bother studying single people?,' vertelt ze aan Science of Us. De overtuiging dat getrouwde mensen gelukkigere mensen zijn is een hardnekkige, dus. 

Lariekoek, vindt DePaulo. Tijdens haar onderzoek bemerkte ze al gauw dat de studies die zijn gedaan naar het effect van het huwelijk alleen zijn gedaan onder op dat moment getrouwde mensen, en niet onder mensen die ooit getrouwd zijn gewéést. Waarmee je een belangrijke groep buiten spel zet. 'So if you're looking to honestly answer the question of what marriage "does" to someone, there is no reason to leave out divorced people,'aldus Science of Us. 

De effecten van een scheiding weten we best: het maakt ons, over het algemeen, ongelukkiger. 'So if you exclude divorcees from your population of married people, that could artificially inflate their reported happiness and well-being.' Helemaal als je bedenkt dat ruim veertig procent van de huwelijken strandt. En als die studies de gestrande groep dan ook nog bij de singles voegt, worden die veel verdrietiger en smachtender afgebeeld dan ze in wezen zijn. 

Tijd de boel anders te gaan benaderen. Het stuk van Science of Us  over dit onderwerp (aanrader) lees je hier.