Doe het maar, dansen tussen het puin van de bombardementen in Syrië en op nog geen honderd meter afstand van terreurgroepen IS en Jabhat al-Nusra.
Ahmad Joudeh doet het.
De 26-jarige Syriër vecht op zijn eigen manier tegen de oorlog. 'Ze hebben mijn huis gebombardeerd en ik ben alles kwijtgeraakt. Maar het dansen kunnen ze me niet afnemen, dat zit in mij,' vertelde de danser in een reportage van Nieuwsuur.
Dance or Die, dat is het motto van Ahmad Joudeh. In tegenstelling tot de miljoenen Syriërs die hun land ontvluchtten, bleef hij achter, samen met zijn moeder. Hij woonde in het Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmouk, maar nadat het getroffen werd door een bombardement, moest Ahmad noodgedwongen het gebied verlaten.
Met Nieuwsuur keerde hij na vier jaar terug naar Yarmouk. Niet alleen om zijn verhaal te doen maar ook om er te dansen, als eerbetoon voor de mensen die hier het leven lieten. 'Alle huizen zijn verwoest en mijn hart is gebroken, net als de stenen hier,' zegt hij. 'Ik ben vijf van mijn familieleden verloren op deze plek waaronder twee van mijn ooms. Ik zal hier dansen voor hun ziel.'
En Ahmed danst, op de puinhopen van zijn stad.
Zijn moeder is trots op hem. 'Ondanks alle moeilijkheden heeft hij nooit opgegeven. Onze samenleving accepteert het niet dat een jongen danst. Hij moest zwijgzaam door het leven gaan en is vaak onder druk gezet, maar ik ben hem altijd blijven aanmoedigen. Ik wil dat hij verder komt.'
Ahmed gaf dansles aan de kinderen in het weeshuis van Damascus. Velen zijn hun ouders kwijtgeraakt door de oorlog; het dansen helpt ze om even de ellende te vergeten. En zo vecht Ahmed op zijn eigen manier tegen de oorlog. 'Dansen is mijn redding, dan voel ik me vrij. Door te dansen kan ik vliegen naar elke plek waar ik zou willen zijn. Weg van deze wereld.'
Bekijk hieronder de strijd van Ahmad Joudeh:
Ahmad Joudeh volgt momenteel de 4-jarige dansopleiding van Het Nationale Ballet.
