Een dag uit het hondsvermoeiende leven van actrice Tjitske Reidinga. We tellen onder meer 8 kostuums en 3 keer luizenkammen.

7.15 uur 

De wekker gaat helaas. Dat heb je, met drie jongens die naar school moeten. Meteen het bed uitspringen heb ik nooit gekund, ik staar eerst een kwartier en kan me er dan pas toe zetten om Klaas, Foppe en Jacob te wekken. Ontbijt maken, overblijftrommels vullen en dan met Jacob op de fiets naar school, de andere twee gaan zelf. Ik hoop dat me nu niets overkomt, want ik heb me gedachteloos in een joggingbroek en trui gehesen en niet eens een bh aangetrokken. Op je twintigste is dat misschien ravishing, in mijn geval zit er niks anders op dan me te verstoppen achter een grote zonnebril en onder een sjaal. Ik heb diepe bewondering voor de moeders die 's morgens al voor dag en dauw opgemaakt en met geföhnde haren op het schoolplein staan. Ik zou zomaar de daklozenkrant kunnen verkopen.

8.30 uur 

Terug naar huis, zelf ontbijten, muesli met yoghurt en fruit. Ik dacht altijd goed bezig te zijn, maar zelfs een hapje als dit is tegenwoordig kennelijk niet meer gezond: te veel suikers. Laatst was ik in een ontbijttentje, hadden ze een hoekje guilt-free eten in gericht. Guilt-free! Gaan we die kant op…

9.00 uur 

Nu alsnog in de bh: de boel optillen, in beugels hangen en kleren eroverheen, om er een beetje representatief uit te zien. Ik fiets naar de Boelelaan in Zuid, waar Stage Entertainment zit. Daar repeteer ik momenteel voor de voorstelling In de ban van Broadway, geregisseerd door Pieter Kramer, die in het DeLaMar gaat spelen deze zomer. Het is wel een half uur trappen, maar dat is mooi, want een uur fietsen per dag: dan heb ik mijn sport gehad. Hoef ik 's avonds tenminste geen squats en andere vreselijke bewegingen te doen. Het enige jammere is dat ik nog steeds een buik heb, die fiets je er niet zomaar af. Onderweg luister ik de liedjes van de voorstelling en zing hard mee. Ach, ik ben toch zo'n vrolijk, opgeruimd mens.

9.30 uur 

Vaak repeteer ik in aggenebbis lokalen, maar Stage Entertainment is heel professioneel en showbizz. Ze hebben er gelukkig ook een hele professionele koffiemachine. Als ik binnenkom is de rest er al. We repeteren in blokjes: blokje zang, blokje dans en dan de speelscènes. Was het leven altijd maar zo overzichtelijk.

Elke dag twijfel ik weer: doe ik een grote bak saaie rauwkost of een vette daghap?

13.00 uur 

Lunchpauze. Theoretisch kun je naar buiten, leuk naar het Gelderlandplein bijvoorbeeld. Maar dan is je pauze meteen opgesoupeerd. Meestal lunch ik dus in de glanzende kantine met mijn collega's, onder wie Peter, Loes Luca, Bianca Krijgsman. Dat is heel gezellig, want het zijn leuke collega's. Elke dag twijfel ik weer: doe ik een grote bak saaie rauwkost of een vette daghap? Een grote guilt-trip, want meestal wordt het de daghap.  Ik probeer wel een beetje op te letten, het is ook weer niet zo dat ik ga zitten vleesfonduen ofzo.

13.45 uur 

Weer naar de repetitieruimte. In de ban van Broadway is een voorstelling met wel vijf pruikenwissels en acht kostuums per persoon, dus die worden op maat gemaakt en moeten af en toe doorgepast, zoals nu. Het zijn prachtige jurken en pakjes in de stijl van de 50's en 60's, Ongelooflijk hoeveel tijd daarin zit.'

16.45 uur 

We zijn klaar voor vandaag. Als je voor een nieuwe voorstelling repeteert, moet je altijd eerst de voor-lul-sta-weken door. Gelukkig ben ik in het gezelschap van acteurs die ik goed ken, dan voelt het minder gênant. Op weg naar huis doe ik snel nog even boodschappen, taco's, die vindt iedereen lekker. Peter speelt vanavond, dus die moet vroeg weg. Misschien was taco's toch niet zo'n goed idee, met al die verschillende dingetjes. Ik koop bijna nooit kant-en-klaar, ik kook juist graag, dat is ontspanning voor mij.

Die schermpjes zijn een ramp, het enige voordeel is dat je kunt dreigen dat je ze afpakt, als ze niet luisteren.

18.00 uur 

Als ik thuiskom, hebben de jongens al gesport. Terwijl ik eten klaarmaak, zitten zij achter een scherm. Ik zou willen dat ik nu had kunnen zeggen: ze pakken hun tekenspullen. Of: ze gaan nu prachtig gitaar spelen. Of: Ze vinden niks leuker dan fantasievolle verhalen schrijven. Maar helaas. Die schermpjes zijn een ramp, het enige voordeel is dat je kunt dreigen dat je ze afpakt, als ze niet luisteren. Het is een hartstikke mooi machtsmiddel.

19.30 uur 

Ik ruim afwasmachines in en uit, vul en leeg wasmachines en ga dan luizenkammen. Het klinkt niet bepaald glamorous, maar mijn jongens zijn allemaal gezegend met een dikke bos haar en je hoeft maar een neetje over te slaan en je bent de Sjaak. Van die laatste zin wordt Peter altijd heel onrustig: in het verleden is het wel gebeurd dat-ie van die grote cavia's op zijn hoofd had lopen. Misschien moet ik mijn zoons gewoon kaal scheren, zoals Floddertje. Ik ben begonnen met ecologische teatree- en kokosolie, maar ik ben er zo klaar mee: morgen ga ik het meest agressieve spul kopen dat er is.

20.00 uur 

De oudsten kijken Teenwolf, ik vind dat nogal heftig voor Jacob, die pas vijf is en probeer hem te beschermen tegen al die beelden met enorme gebitten en liters bloed, door in een hoekje met hem te lego-en. Het mislukt. Om half negen gaat het hele spul naar boven, de tweeling mag dan nog even in een Donald Duck lezen. Voordat ze allemaal slapen zijn we een uur verder: ze blijven maar praten, ik heb hele praterige kinderen.

21.30 uur 

Ik stort in. Het liefst zou ik nu een aflevering van de serie Nashville kijken, of een kookprogramma, daar ben ik dol op. Ik zou wel eens een reis/eetprogramma willen maken, anyone? Gisteren heb ik Impossible gekeken, op Netflix. Over drie jongens en een tsunami in Thailand: gru-we-lijk. Ik was totaal overstuur, maar ik kon het niet laten om hem af kijken, natuurlijk. Vanavond moet ik echt teksten leren. Helaas heb ik geen fotografisch geheugen, godverdomme.

23.00 uur 

Op mijn nachtkastje ligt het boek Middlesex me al maanden dwingend aan te kijken, maar ik kom er gewoon niet aan toe. Als puntje bij paaltje komt ga ik toch liever nog even pinteresten en instagrammen voordat ik in slaap val, ik hou van plaatjes kijken. Morgenavond zijn de jongens bij hun vader, dan zwaai ik ze heel enthousiast gedag: eindelijk weer eens een gesprek afmaken. Ik spreek  niet af met collega's -die zie ik al vaak genoeg - maar met een vriendin. Eerst naar Foam, waar een expositie is van Roe Etheridge die ik graag wil zien. Fotografie is een grote liefde van me, ik maak zelf ook graag foto's. Heel ordinair met mijn telefoon hoor, maar toch. Het liefst foto's waar ik zelf niet opsta: niets zo afknappend als selfies. Na Foam gaan we eten bij Akitsu, een Japanner op de Rozengracht, of bij de Vietnamees op de Bilderdijk. Ik ben gek op Aziatische gerechten. Begin dit jaar ben ik met de jongens twee weken naar Thailand geweest: kon ik mijn hart ophalen. Nog steeds zijn papadums een van mijn favoriete snacks, daar kun je me echt voor wakker maken. Alleen liever niet vannacht.

De zomermusical In de ban van Broadway in het DeLaMar speelt deze zomer in het DeLaMar theater, www.delamar.nl. Dit artikel verscheen eerder in Harper's Bazaar.