Je hoeft in principe geen schildercarrière te ambiëren om enig idee te hebben van hoe gruwelijk (in a good way) het is om als 18-jarige een schilderij te hebben dat niet bij je moeder op de koelkast is gemagneet, maar aan een muur hangt van een van de belangrijkste kunstmusea ter wereld. Met een spotje erop. En met een alarm dat afgaat als je 't van die muur zou willen halen. En met mensen die dus moeten betálen om jouw schilderij te bekijken.
Best wel een mijlpaal voor de 18-jarige Cliffannie Forrester dachten we zo. Op 14 juni debuteerde haar Uganda als onderdeel van tentoonstelling P.S. Art 2016: Celebrating the Creative Spirit of New York City Kids in het Metropolitan Museum of Art. Haar schilderij is er een van 89 werken, en werd gekozen uit 1205 inzendingen van scholieren van New Yorkse openbare scholen.
Nogal wiedes dat Cliffannie dit heuglijke nieuws op Twitter wilde delen met de mensen. (Hallo zeg, ik zou een hele campagne zijn gestart.) Dat vonden de mensen kennelijk leuk, want haar post was binnen een paar tellen hartstikke viral aan het gaan.
"WHO JUST COMPLETED THEIR LIFE GOAL AT AGE 18?" schreef ze. "ME." En gelijk heeft ze.
Team ELLE.com had de jonge kunstenaar opgesnord en een paar vragen gesteld over het hoe en wat van schilderij Uganda.
'In 2014, I went on a trip to Uganda with my church as part of a missionary trip to help people in need over there. We were going to church and I saw a little girl who was just standing around, admiring everything,' vertelt Cliffannie. Ze besloot een foto van het meisje te maken. Eenmaal terug in New York liet ze die zien aan haar tekenlerares Maria, die op haar beurt opperde dat ze er een schilderij van zou kunnen maken. Zo geopperd, zo gedaan. Een maand verder was Uganda af.
En nu hangt-ie in zo'n beetje het voornaamste museum ter wereld. 'That was my overall goal,' aldus Cliffannie. Snappen we, snappen we.
Hoe nu verder? 'I'm graduating from high school next week, so I think I'm going to be focusing on my school work. I do want to be an artist. Art is important to me because it's my escape. Whenever I feel down, I try to draw, to ease my mind.'
