Maria Kang, beter bekend als Fit Mom, is bezig met een toer langs verschillende media om haar nieuwe boek, The No More Excuses Diet, te promoten. Voor wie Kang nog niet kent, ze was prominent in beeld toen ze een foto op Facebook zette, met daarop haar kinderen, haar superstrakke ontblootte buik en de tekst 'What's your excuse?' In reactie daarop werd ze uitgemaakt voor pester, narcist, fatshamer en slechte moeder.
Maar fatshamen was nooit haar bedoeling, zegt ze. Ze wilde moeders op het hart drukken hun eigen gezondheid voorop te stellen. En ik begrijp haar.
Ik verloor al mijn zwangerschapskilo's in tien dagen, heb elke dag sinds ik een kind heb gedoucht en begon een paar weken na de geboorte van mijn baby weer met sporten. Niet omdat ik geobsedeerd ben met strak zijn, maar omdat ik van bewegen hou en graag iets voor mezelf wilde doen. Ik heb het huis nooit verlaten met babykwijl op mijn kleren. Ik droeg mijn pre-baby jeans van Acne gecombineerd met zijden bloesjes en laarzen van Rag & Bone. Ook als ik alleen maar even boodschappen ging doen.
Nee, ik zeg dit niet om op te scheppen, maar om een typisch stereotype te doorbreken. Een stereotype dat overal - van tijdschrift tot forum - rondgetoeterd wordt. Artikelkoppen in de trant van 'Ik wist niet wat corrigerend ondergoed en striae inhielden totdat ik kinderen kreeg', komen geregeld voor. De boodschap is duidelijk: jonge moeders zijn uitgebluste en ondergespuugde vrouwen die wonen in hun joggingbroeken.
Of, zoals een blogger het stelde: 'Wat maakt het uit als je maar op één oog mascara hebt aangebracht en er een spoor van wit babyspuug over de rug van je zwarte T-shirt loopt. Deze look wordt door sommigen als een medaille gedragen. "Kijk eens wat een geweldige, zelfopofferende moeder ik ben, het spuug bewijst dat ik geen tijd neem om voor mezelf te zorgen."'
De werkelijkheid van vers moederschap is dat zorgen voor jezelf belangrijker is dan ooit. Er wordt veel druk uitgeoefend - vanuit de maatschappij en vanuit jezelf - om je volledig weg te cijferen ten bate van het kind. En als je dat toestaat ontnemen die needy suckers je alles. Ik kan je niet vertellen hoe vaak moeders me vertellen dat ze niet eens tijd hadden om te douchen toen hun kind net geboren was. Nieuwsflits: pasgeborenen kunnen niet zelf bewegen, je kunt ze gemakkelijk in een wipstoeltje in de badkamer zetten en in bad gaan zonder het kind ook maar een seconde uit het oog te verliezen
Niemand heeft baat bij het martelaarschap van een moeder, zelfs een kersverse baby niet. Hiermee wil ik dus niet zeggen dat alle moeders meteen na de bevalling weer op hun oude gewicht moeten zitten, of ooit. Lichamen veranderen vaak na een bevalling en mijn snelle gewichtsverlies was een kwestie van geluk en genen.
Wat ik wel wil zeggen is: het is het niet waard om basale hygiëne - zoals de bovengenoemde douches - of basale geneugten vaarwel te zeggen. Wat er onder die basale geneugten valt? Seks en seksualiteit. Bij de constructie met het corrigerende ondergoed en babyspuug hoort het idee dat het moederschap seksloos maakt. Terwijl seks nou juist is wat je in deze situatie heeft gebracht.
We moeten tegen dit seksloze stereotype knokken. Als vrouw zijn we niet alleen moeder, maar ook seksuele wezens. Maar wanneer je alleen maar vormeloze kleding draagt en het sporten overslaat, is het een stuk lastiger om je zelfverzekerd en sexy te voelen. Wat weer tot frustratie en ongelukkige gevoelens kan leiden. Niet alleen voor de moeders, maar ook voor hun partners.
Natuurlijk zijn er verzachtende omstandigheden: soms hebben vrouwen ernstige problemen zoals van postnatale depressie (hoewel je ook zo kunnen beredeneren dat goede persoonlijke verzorging voor hen nog belangrijker is). Anderen zijn single, waardoor ze niet de steun krijgen die nodig is om even tijd voor zichzelf te nemen. En het duurt zeker even voordat alle onderdelen van het lichaam weer naar behoren functioneren. Bij mijn nacontrole na zes weken werd me weliswaar gemeld dat ik weer seks mocht hebben, maar mijn verloskundigde vertelde me ook dat mijn vagina 'boos' was op de plekken waar ik was ingescheurd. Ik hoef je denk ik niet uit te leggen dat het nog een paar weekjes duurde voordat ik weer klaar was voor seks.
Maar toch: als je een man of lief familielid in de buurt hebt die je een moment voor jezelf aanbiedt, aanvaardt dan dankbaar alle hulp die je krijgen kunt en zorg voor je geest, lichaam en ziel. Je zult een gelukkiger mens worden - en een betere moeder.
Dit artikel werd geschreven door Bianca Fry en verscheen eerder op harpersbazaar.com
