Met Valentijn voor de deur worden we toch een beetje sentimenteel (en met we, bedoel ik uiteraard gewoon mezelf). Ja, ik weet dat Valentijnsdag een wassen neus is, doorspekt met commercie en kletskoek.
Nee, ik verlang niet naar een bos rode rozen of een lomperige Hallmark-kaart met loze woorden als 'The best thing about you is everything' – schei toch uit. Ik weet het, van die wassen neus. Maar ik kan het echt, echt, echt niet helpen dat ik (vaste prik) een paar dagen voor die 14e tòch even met mezelf om de tafel ga om een potje over mijn liefdesleven te gaan zitten te filosoferen. Of eigenlijk over het gebrek eraan. Helemaal niets verdrietigs trouwens, ik ben dolgelukkig. En de afwezigheid van dat liefdesleven valt volledig aan mezelf toe te dichten, dus geen man overboord (helemaal geen man, zelfs).
Dat zit – denk ik – zo: ik hou niet van daten. Ontzettend helemaal niet. Ik zou het zelfs zo samen kunnen vatten: torture. En flirten kan ik domweg niet. Totale ongemakkelijkheid. Het woord alleen al. Laat mij maar gewoon mijn eigen ding doen, eenmaal in een café of op een dansvloer, dat is voor alle partijen beter. Helemaal niet handig voor iemand die bij elke Nicholas Sparks-film zit weg te zwijmelen (ter zelfverdediging: ik kijk ook films die inhoudelijk iets voorstellen) en nog altijd enthousiast in romantische sprookjes gelooft. Ja, hartstikke droevig allemaal.
Vonden trouwens ook collega's, die hadden bedacht dat als ik het zelf niet deed, zij mijn liefdesheft maar in handen moesten nemen. (En zo geschiedde bijvoorbeeld dat een knap uitziende Zuid-Europeaan, die zich van geen kwaad bewust cappuccino's aan het schenken was bij een koffietentje om de hoek, op een dag een handgeschreven briefje toegeschoven kreeg met daarop mijn naam, nummer, Instagram en Facebook. Het is maar ter illustratie.)
Diezelfde collega's moesten hard lachen toen uitgerekend ík een uitnodiging kreeg voor een flirtcursus. En terecht. Bij wijze van gebbetje, en fair enough: omdat ik stiekem wel benieuwd was naar wat nou helemaal, en volgens een expért, de spelregels van Het Flirten waren (en hoe het spel vervolgens fatsoenlijk gespeeld zou kunnen worden), heb ik me aangemeld. I know.
Wat ik ter plaatse van The Flirt Company leerde en waar jij misschien zomaar wat aan zou kunnen hebben (of in ieder geval 'ns in een jolige bui zou kunnen uitproberen – baat het niet dan… precies):
> Zorg dat je in de Ja-stand staat. En dus: zorg dat je open staat voor (nieuw) contact, lekker in je vel zit, er zin in hebt, denkt: jetzt geht's los. Of iets dat erop lijkt. Absoluut in stand ammehoela? Kijk dan naar wat je nodig hebt om tot die ja te komen. Een powernap? Het album van Beyoncé? You name it.
> Richt je aandacht vervolgens naar buiten – en word benaderbaar. Leg de focus op de ander en niet op jezelf.
> Maak contact. Een cruciale stap, want hier valt of staat de hele boel mee. Zorg dat je wordt opgemerkt door het maken van oogcontact. Geen reactie? Next.
> Wel reactie? Erop af! Voor wie nog in openingszinnen gelooft: er bestaan volgens The Flirt Company dus geen goede of slechte openingszinnen. Zolang je de voorgaande stappen maar keurig uitgespeeld hebt, zit je gebakken. Zo goed als.
> Voorts komt het erop aan dat je het spel speelt. 'Je kunt het spel van diverse kanten beginnen: je neemt zelf het initiatief, je laat het aan de ander over of je combineert die twee dingen. Zorg in ieder geval voor een balans tussen jouw aandeel en dat van de ander.'
> Zaken doen. Maak je spelregels kenbaar, zodat een en ander naar jouw tevredenheid afloopt. Anders gezegd: close the deal (en heb lol).
Zit er een moraal in dit verhaal? Wel degelijk. Vooral voor mezelf waarschijnlijk – maar allicht dat íemand die dit leest in hetzelfde schuitje zit. Goed, wat ik leerde van de Zuid-Europeaan (waarmee ik uiteindelijk op meerdere dates ben geweest, en waarvan ik zelfs een handgeschreven kaart kreeg die ik wèl kon waarderen), en bevestigd zag tijdens mijn flirtklasje: het is allemaal niet zo reuze-ingewikkeld, we ik maak er vooral zelf iets reuze-ingewikkelds van. En dus, nogmaals: heb potverdriedubbeltjes gewoon lol, dan doe ik hetzelfde. Beloofd.
