Het Molboekje van Cécile, afl. 6: Tja

Vandaag is rood… de kleur van mijn scherm!

Het is voorbij, over, finito. Ik moest immédiatement toute de suite naar huis. Heb ik niet goed genoeg opgelet, of niet goed genoeg gestudeerd uit mijn Molboekje? Had ik dan toch een bondje moeten sluiten met blondje Klaas? Had ik beter moeten kijken naar de achterkant van het geld? Ik heb zéker niet goed genoeg gekeken tijdens de toneelopdracht. Hoe blind kun je zijn, als niet-Mol: met een paar witgeschilderde boeken in handen staan waar een joker tussen zit, en dan niks doorhebben. Denken dat het een rol afplaktape is, die er door de setbouwers tussen is gelijmd.

Als er iets verrassends is wat ik over mezelf heb geleerd tijdens de opnames van Wie is de Mol?, dan is het wel dat ik ontzettend goedgelovig ben – op het naïeve af. Ik geloofde in aflevering twee dat iederéén van de groep het klooster in was geweest. Ik geloofde Annemieke toen ze zei dat ze maar één joker in de steenmijn had gevonden. Geen seconde over getwijfeld.

Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten, luidt het spreekwoord. Klopt hoor, want deze waard heeft zelf werkelijk geen één leugentje om bestwil verteld. Bij deze mijn laatste biecht aan alle kijkers die aan mijn oprechtheid twijfelden:

a) Ik hád serieus een blackout na de kloosteropdracht en ook toen ik op de brug niet op het woord secretaressedag kwam – en wilde dat maar al te graag rechtbreien door later aan Taeke door te geven dat secretaressedag vóór aardgasreserves moest. Wat resulteerde in een compleet nieuwe en o zo foute zin, waarmee ik ongewild de Mol gigantisch in de kaart heb gespeeld.

b) Ik durf echt echt echt niet te rotsklimmen en door mul zand te fietsen.

c) Er zat absoluut een duikster onder mijn kano (je ziet haar armen als je goed kijkt).

d) En ik zag er gewoon geen been in om acht mannen met rugzakken te zoeken in de metro, omdat ik ernstig twijfelde of het me wel zou lukken zonder Spaans te spreken (en omdat ik me een beetje geneerde om wildvreemde mannen met zo'n rare vraag aan te klampen). Ik twijfelde er geen moment aan dat mijn rode teennagels zouden tellen voor Rops score.

Toch werd ik verdacht. Zwaar verdacht. Ik kreeg van vele kijkers via Twitter en Instagram en live op straat en in cafés te horen dat ik 'hun' Mol was. Er zijn meerdere homevideo's gemaakt waarin Molloten uitvoerig uit de doeken doen waarom ik de Mol zou zijn en hoe ik me verraden zou hebben. Sorry jongens: jullie zaten ernaast.

Over de aflevering van vanavond hoeven we dus niet lang na te kaarten. Ik heb ook hier heus mijn best gedaan: op het podium, in de kabelbaan en in de open auto. Maar ik heb blijkbaar niet goed opgelet of en wanneer de Mol in actie kwam. Heb ik überhaupt wel bij de Mol in het team gezeten deze aflevering? Of sliep ik bij de Mol op de kamer? Gekmakende vragen!

Los daarvan: wat een geweldige opdrachten en wat een fantastische locaties waren het. What a way to go!

Jammer dat mijn avontuur ophield, maar het was stiekem ook zalig om op mijn verjaardag thuis te komen, mijn kinderen weer in de armen te sluiten en eindelijk niet meer op te hoeven schrijven wie waar zat, wat droeg, bij wie in het team zat, wat wanneer at, als hoeveelste uit de bus kwam, in welke kleur auto reed met welk kenteken…

[youtube ]https://www.youtube.com/watch?v=BJSKxA1Nh-o&feature=youtu.be[/youtube]

(Graag tot volgende week, maar dan op zondag, want ik heb vanaf nu geen voorkennis meer.)

Wat droeg ik?

Theateropdracht: 

Yew Nork-shirt: Giordano (uit Seoul)

Zwarte kokerrok: 8 Seconds (uit Seoul), sandalen Moncler

Kabelbaan- en stadsopdracht: 

Plissérok: &Other Stories

Blauw zijden bloesje: Monoprix (Parijs)

Sneakers: Adidas

Cap: Milaan

Tijdens de biecht: 

Blauwwit jurkje: Armani