Het Molboekje van Cécile: Aflevering 2: Zweten in zijde

Text, Font, Publication, Material property, Number, Paper, Paper product, Book,

Eigen foto's Cécile Narinx.

Bazaars hoofdredacteur Cécile Narinx is één van de deelnemers van Wie is de Mol?. Op harpersbazaar.nl deelt ze wekelijks haar Molboekje. Wat vinden we daarin?

Het Molvirus is echt, echt, echt losgebarsten nu. Aflevering 1 haalde meer dan twee miljoen kijkers, en dat zijn er een hele hoop. Als je dit leest is aflevering 2 ook al uitgezonden, en heb je kunnen zien hoe ik opnieuw sans gêne met gutsend zweethoofd tegen een draaiende camera heb zitten leuteren, over hoezeer synthetische kleding af te raden is in de hitte. Ik had zelf een zijden jurk aan, maar transpireerde er niet minder om. Nu neemt natuurlijk niemand me ooit nog serieus als modejuf.

Verder zal het niemand ontgaan zijn dat ik:

a) van Ellie haarfijn de portofoonverkeersregels uitgelegd kreeg en

b) daar toch nog steeds niks van snap. Maar ook

c) dat ik voortdurend heb zitten eten als er gefilmd werd. Iets wat ik me ook stellig voor had genomen om niet te doen.

Soit. Je doet er niks meer aan, achteraf.

Zijn er belangwekkende hints voorbijgekomen? Jullie weten net zoveel als ik. Want tijdens de zoutopdracht heb ik eigenlijk alleen maar als een dolle staan scheppen met Annemieke, en later als een idioot lopen duwen met Marjolein. Wat er zich verderop in de zoutmijn afspeelde? Geen idee. Wat Tim, Klaas, Rop, Taeke en Ellie aan het doen waren? Al sla je me dood. Of Remy die kruiwagen per ongeluk liet omvallen? Dacht het niet.

Wat de foto-opdracht betreft: dat was weer een klassiek-hondsmoeilijke WIDM-klus. Maar geloof me op mijn groene ogen dat ik me dankzij mijn schier fotografische kledinggeheugen piekfijn had ingeprent wie er waar zat. En druk-druk-druk met mijn rug naar de groep in de weer ging om alle pubers op de goeie plek terug te zetten – waardoor ik dus nul info kreeg over wat de anderen aan het doen waren. En pas achteraf hoorde dat uitgekookte types als Tim en Taeke 'hun' kluitje Dominicanen gewoon vroegen om zelf te onthouden waar ze zaten. Stelletje luiwammesen!

De nachtopdracht was ook een rare. Ik wilde per se naar binnen, dan maar geen jokers. Ik ben te nieuwsgierig om niet naar binnen te gaan, en was te wantrouwig om de eer aan Klaas te laten. Heel raar alleen dat ik me na afloop vrijwel niks van de adviezen van de oud-Mollen kon herinneren. Écht niet, ik had een black-out – al kwam het later stukje bij beetje weer terug…

Het eerste afscheid is nu ook een feit. Jammer voor Airen, niemand wil als eerste afvallen. Maar het gevolg van haar vertrek was dat ik de hotelkamer tot de volgende executie voor me alleen had. Iets wat een verwende luxepoes als ik helemáál niet erg vindt. Tot slot ontdekte ik na twee dagen pas dat het hotel een goed verstopt en nergens aangekondigd zwembad heeft. Op het dak. En ook dat had ik voor me alleen 's morgens. Wie zei daar dat WIDM afzien is?