Stel je voor: je ligt met je ogen dicht in de zon, op een groot, zacht ligbed. Je hoort zeewater klotsen, wild maar ver weg, en iets dichterbij golft het water van het zwembad, zachtjes kabbelend. Uit een luidspreker klinken flarden Shirley Bassey, naast je zegt een stem: 'What would you like to drink, Ma'am?' Je moet daar even over nadenken, want je weet dat de champagne complimentary en perfect gekoeld is, net als alle mogelijke cocktails en rosé.
Klinkt dit als de hemel op aarde? Jawel, want als we onze ogen opendoen zien we een vriendelijke steward in onberispelijk uniform en een paar reuze beschaafde vakantievierende koppels. Verder een ellenlange reling en een oneindige zee, want we zijn aan het varen. Op het meest luxueuze cruiseschip ooit gebouwd.
Het was de allereerste keer voor ons, op zo'n groot schip. Ons, dat zijn mijn bijna zeventienjarige dochter Isabel en ik, uitgenodigd om mee te varen op de Seven Seas Explorer. Isabel heeft gezeild op de Friese meren, ik voer als kind 's zomers op het motorjacht van mijn ouders over Nederlandse rivieren en plassen, maar echte zeebenen hebben we niet – dus nemen we voor alle zekerheid een doosje Primatour mee. Wat als eerste opvalt als we in de haven van Civitavecchia nabij Rome aan boord gaan: van buiten oogt de Explorer – op 13 juli 2016 gedoopt door haar beschermvrouwe prinses Charlene van Monaco – heus groot. Het is een drijvend hotel van de afmeting van Le Bristol in Parijs, maar ook weer niet idioot reusachtig. Statig eerder, decent. Eenmaal binnen is de luxe onmiskenbaar. Er ligt zebravloerbedekking, de symmetrische wenteltrappen in de lobby hebben poederroze tapijt en siersmeedwerk en in het midden hangt een gigantische kristallen kroonluchter. Tegenover de trappen zoeft een glazen lift en we zien grote spiegels, zachtleren fauteuils, bladgoud, kunst, Carrera-marmer en grote planten. Dit is Love Boat meets Dynasty, maar dan wel anno 2017.
Bootcampen met Sergiu
Nee, er is niet op details of materialen bezuinigd hier aan boord, dat merken we ook in onze hut. In de badkamer zien we een ligbad én een regendouche, marmeren wanden en mozaïekvloeren. Op het ruime balkon staan twee verstelbare rieten relaxstoelen, de bedden hebben dubbeldikke matrassen en wolken van kussens en het pièce de résistance treffen we tussen slaapkamer en badkamer: een inloopkast. EEN INLOOPKAST!! Met ruime laden en rijen houten en satijnen hangers, groot genoeg om met zijn tweeën in te staan – en te dansen, want dat doen we spontaan als we de walk in closet ontdekken.
Het treft dat Isabel en ik allebei een loodzware koffer vol kleren mee hebben, want we weten als cruise virgins natuurlijk niet wat gangbaar is aan boord. Toch hebben we wel een vermoeden, want er stond in de brochure dat in de avond jeans en sneakers uit den boze zijn, en heren niet kraagloos of met korte broek aan de dis mogen aanschuiven. Vandaar dat we heeeeel veel jurken en schoenen mee hebben genomen, en vestjes en jasjes en niet-denim-broeken. En sportkleren, want we zagen in diezelfde brochure ook een indoor gym-met-sportinstructeur. Vanzelfsprekend hebben we ieder een paar bikini's en slippers mee, want er zijn twee zwembaden aan boord, twee jacuzzi's en een uitgebreide spa. Maar de allerbelangrijkste reden om lekker heavy te travelen is dat al die kleren gewoon kunnen blijven hangen terwijl we van Italië via Monaco en Frankrijk naar Spanje varen.
In het Aziatische restaurant waar we de eerste avond eten, Pacific Rim, blijkt dat iedereen zich keurig aan de dresscode houdt. Waar er overdag hier en daar nog een bermuda of een designertracksuit met glitters voorbijkwam is het hier een en al mooie jurken met kostbare juwelen en elegante avondtasjes wat de klok slaat bij de keurig gecoiffeerde dames, en polo's en overhemden met bandplooibroeken voor de heren. We zien veel oudere echtparen, complete families, andere moeder-met-dochter-duo's, vriendinnenstellen, alleenreizende dames en een paar gay koppels. We horen ze in het Engels, Duits, Japans, Spaans, Frans en zowaar onvervalst Brabants converseren. Het personeel blijkt nog internationaler dan de gasten: we spreken kamermeisjes en serveersters afkomstig van de Dominicaanse Republiek tot de Filipijnen, en in de koffiebar werken Italiaanse barista's: het personeel heeft 41 nationaliteiten in totaal.
Op elke gast is er 1,36 crewlid. Logisch gevolg is dat je als gast he-le-maal niks tekortkomt. Zodra de wind opsteekt krijg je aan het zwembad een warme plaid uitgereikt. Nog voor je wijnglas leeg is, wordt het bijgevuld (gevaarlijk) en staan er zoute amandelen en pretzels voor je neus (erg gevaarlijk). Voor Isabel worden ondertussen de coolste mocktails geshaket en als zij na het hoofdgerecht nog een tarte tatin met vanille-ijs besteld, legt de attente serveerster er voor mij ook een bestekje bij (levensgevaarlijk). Gelukkig kunnen we alle extra calorieën er een dag later in de Canyon Ranch Spa Club weer af bootcampen, onder nietsontziende leiding van de Roemeense drill instructor Sergiu, en kan ik alle rosé er weer uitzweten in de sauna.
Deinend naar Monte Carlo
Wat ook opvalt aan boord is dat onze medepassagiers, met name de gasten uit Amerika, nog iets meer specifiek de gasten uit Florida, dól zijn op integreren. Je kunt geen lift instappen of er wordt geïnteresseerd naar je welzijn geïnformeerd, hoe het cruisen je as such bevalt, of je naar de show in het theater geweest bent en wat voor excursies je op het programma hebt staan. Want die zijn er volop: op de dagen dat het schip aangemeerd ligt, kun je in een touringcar met een gids mee die je alle ins en outs van de streek en het te bezoeken stadje van je keuze (Lucca, Saint-Paul-de-Vence en Aix-en-Provence in ons geval, maar het aanbod is eindeloos) vertelt. En als je geen zin hebt om in een groep mensen achter een reisleidster met een grote plastic lolly met het nummer van de bus aan te lopen, dan kun je ook gewoon zonder groep op pad, met een shuttlebus of een taxi. Of aan boord blijven en het zwembad helemaal voor je alleen hebben.
In de vijf dagen dat we mee mogen varen – deze complete mediterrane cruise duurt tien dagen en voert van Rome tot Lissabon, wij gaan al van boord in Barcelona – vaart het schip voornamelijk 's nachts. De tweede nacht, van Livorno naar Monte Carlo, is de wind fors en zijn de golven hoog. Zo hoog dat het schip deint en Isabel en ik in het holst van de nacht wakker worden. Buiten is het aardedonker, op het wit van de kolkende schuimkoppen na. Ik zie de orchidee op onze salontafel nog niet schuiven, stel ik mezelf gerust. De schilderijen hangen ook nog recht. En we zijn niet zeeziek. Toch lukt het niet om weer in slaap te vallen. Gelukkig kunnen we vanuit bed films kijken op onze breedbeeld-tv. Isabel stelt enthousiast voor om Titanic te kijken – wat ik een heel slecht idee vindt. Gelukkig hebben ze geen Titanic. Natuurlijk hebben ze geen Titanic! We kiezen een komedie met Jon Hamm – sowieso knapper en geruststellender dan Leonardo DiCaprio – die ons al deinend naar Klaas Vaak voert.
De volgende morgen, als een medepassagiere ons in de lift monter vraagt hoe het met ons gaat, vertellen we nog wit om de neus over de bumpy night, en dat we vermoeden dat iedereen wel met samengeknepen billen rechtop in z'n bed zal hebben gezeten. 'Bumpy? Really?,' zegt ze, 'I slept like a baby! But you must understand that I am used to cruising.'
Kalmerend kleuren
Cruisen, het blijkt een way of life. Er zijn veteranen bij die het zo vaak mogelijk doen. Het ís ook je reinste verwennerij, zeker aan boord van deze Explorer, waar je in de meest luxueuze Regent Suite (1354 vierkante meter) twee slaapkamers met matrassen van $90.000 per stuk, een woonkamer met een op maat gemaakte Steinway Arabesque piano, een privéspa, een stoomkamer en een tuin met vrij uitzicht over de zee aantreft. Maar ook daarbuiten is er aan alles gedacht. Op zondag, de enige dag die we varend en dus excursieloos doorbrengen, is er een activiteitenaanbod waar je U tegen zegt. Er zijn lezingen, workshops (koken, detoxen, internetten, 'kalmerend kleuren', borduren, ballroomdansen), er wordt een film gedraaid op groot scherm in het theater, je kunt bridgen en trivianten, spelletjes doen (bingo, legpuzzels, mah jong), je kunt petanque of tennis spelen op het sportdek, joggen, shuffleboarden, winkelen in een van de twee boetieks, sigaren roken in de gentleman's club of gokken in het casino. 's Avonds zijn er broadwayshows en muziekoptredens. En als je daar allemaal geen zin in hebt dan kun je je ook picobello vermaken met het bekijken van bingo'ende, puzzelende of bridgende passagiers. Of een wasje draaien en een strijkje doen in de passagierswasserette, ideaal voor types als ik, die te krenterig zijn voor de valet laundry service, en zelf strijken als een way of life zien.
Zouden wij hier aan kunnen wennen, vragen Isabel en ik ons de laatste avond af. Absoluut, constateren we na vijf dagen, waarop we alle restaurants hebben geprobeerd en onderling hebben gerecenseerd (Compass Rose de meest luxueuze, Pacific Rim het lekkerst en gezelligst, Chartreuse de beste steak tartare). We hebben alle kleren gedragen die in de kast hingen – en alles wat we onderweg nog hebben bijgeshopt. We begrijpen nu ook helemaal waarom grote modehuizen aparte cruise collecties ontwerpen. We hebben beide zwembaden en een jacuzzi voor ons alleen gehad en in alle lounges en clubs geborreld. Cruisen: wij zijn er geknipt voor, zowel voor het luxe luieren als voor bootcampen en tennissen met uitzicht op zee. Ontbijten terwijl er een nieuw land aan de horizon opdoemt: onbetaalbaar. Slapen op deinende golven: zijn we nu ook used to en verslingerd aan. Integreren met perfect strangers uit Talahassee? Gezellig! Het enige nadeel is dat we volslagen en voorgoed verpest zijn door alle luxe. Voor minder doen we het niet meer, vrees ik. Cruisen zónder inloopkast? Really?
Meer info over vaarroutes en tarieven vind je op rssc.com.
Onderzoek heeft uitgewezen: dit is het mooiste airport ter wereld >
