Je droomt van een andere carrière, van een wereldreis, gewoon, van totaal iets anders. Maar je doet het niet, bang voor het onbekende. In deze rubriek spreekt Bazaar vrouwen die het wél gaan doen en/of hebben gedaan over hun bevindingen, angsten en learnings.

WieVivian ter Huurne (33)

Wat: van psycholoog naar weddingplanner

Wanneer is het gevoel 'Het moet anders' ontstaan? 

'Ik werkte in de preventieve verslavingszorg. Ik werd er niet echt gelukkig van en liep echt tegen mezelf en het systeem aan. Er was nooit ergens geld voor en creativiteit was ver te zoeken. Het hele bureaucratische geheel maakte dat ik me niet op mijn plek voelde zitten. Alsof je gevangen zit op een plek. Mijn contract liep af en ik wilde echt iets anders, iets wat echt bij mij zou passen. Een plek waar ik mezelf kon zijn en meer uit mezelf kon halen. Dat gevoel werd zo sterk dat ik het roer wilde omgooien … drastisch!'

Eenmaal dat gevoel hebbend: hoe heb je het verder aangepakt?

'Allereerst heb ik een soort droomsessie gehad met vrienden. "Wat vinden jullie bij me passen?" was de hamvraag. Ik mocht niks zeggen en moest alle ideeën op me in laten werken. Van styliste tot actrice, alles kwam voorbij, maar daartussen stond ook eventmanagement en weddingplanner. Op dat moment dacht ik dat eventmanagement beter bij mij zou passen, maar ik gaf de bruiloften toch ook een kans. Ik dacht dat het wellicht heel truttig zou zijn en geen droog brood in te verdienen was. Nu moet ik enorm lachen om mijn denkwijze toen. Na niet heel lang wikken en wegen trok ik de stoute schoenen aan en heb ik een evenementenbureau en een weddingplanbureau opgebeld of ik een aantal maanden mee mocht draaien binnen hun bedrijf. En dat mocht! Beide waren razendenthousiast.'

Op welk moment hakte je de knoop door?

'In september 2009 startte ik half bij het evenementenbureau en half bij het weddingplanbureau. Echt ontzettend leuk! Het grappige was dat bruiloften ineens een enorme aantrekkingskracht op me uitoefenden. Een hele bijzondere dag die ik nog mooier mocht maken voor mensen. Waar geen enkel detail werd overgeslagen. Het is zo'n persoonlijk vak, iets mooiers bestaat er niet. In januari/februari 2010 liep mijn werkervaringsplek af en besloot ik om voor mezelf te beginnen. De weddingplanner waar ik op dat moment 'stage liep' wilde dolgraag dat ik binnen haar bedrijf kwam werken. Echter, ik had het gevoel dat het dan nog niet echt iets helemaal van mezelf was. Het was natuurlijk wel veiliger, maar ik had het nodig om echt iets voor mezelf te gaan doen! Op 21 maart 2010 heb ik het Bruidsmeisje ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.'

En toen?

'Het was echt heel erg spannend, maar ik had er zoveel zin in! Eigenlijk voelde ik me helemaal niet onzeker, ik dacht: dit gaat me gewoon lukken! Terwijl vrienden om me heen dachten 'Viv, waar ben jij aan begonnen?' Uiteraard zeiden ze dat toen niet echt tegen me, maar achteraf (toen ik succesvol erin werd) durfden ze het wel tegen me te zeggen.'

Heb je ook wel eens gedacht 'Wat doé ik?!'? 

'Ik weet het nog goed, het was najaar 2011. Ik had op dat moment een businesscoach om mezelf scherp te houden en te kunnen groeien als ondernemer en mens. Ik had mezelf ten doel gesteld dat ik binnen 1,5 jaar mijzelf in ieder geval een basissalaris moest kunnen uitbetalen. Oktober 2010 was eigenlijk een soort break even point, waarbij mijn spaargeld bijna op dreigde te raken en ik dus echt wel genoeg moest verdienen. Anders moest ik toch een vaste baan weer gaan zoeken. Mijn businesscoach zei tegen mij (op een pittige manier): 'Ben je echt wel een ondernemer Vivian?'. Die opmerking kan ik me nog zó herinneren. 'Natuurlijk ben ik een ondernemer, dacht ik. Dit gaat me lukken ook!' En alsof het universum mijn kreet had gehoord: in november 2011 kwamen er ineens ontzettend veel opdrachten binnen, waardoor ik uiteindelijk in 2012 al 16 bruiloften deed. Het was een spannend moment, maar ik ben blij dat ik heb doorgezet. Ze zeggen wel eens: vlak voor de top van de berg loop je door de bossen en zie je de top niet en lijkt het heel donker, terwijl de top zo dichtbij is! Volhouden dus!'

Wat is er tegengevallen?

'In zijn algemeenheid valt het soms wel eens tegen dat er altijd zeikerds tussen je klanten zitten. In de beginjaren neem je eigenlijk alle klanten aan die jou willen. Nu neem ik eigenlijk alleen maar de klanten aan waar ik echt een goed gevoel bij heb. Bij twijfel doe ik het niet! Dat heb ik ook echt moeten leren. Want als het dan even iets minder lekker ging, dan kon ik het altijd wijten aan de klik die er vanaf het begin niet helemaal was en een onbestemd onderbuik gevoel.'

Und jetzt?

'Afgelopen najaar heb ik 3 maanden vrij genomen om weer eens even van een afstand te kunnen kijken naar mijn eigen leven en bedrijf. Waar sta ik? Wat wil ik? 3 Maanden heb ik geen enkele (zakelijke) mail beantwoord en ben ik heerlijk op reis gegaan naar Thailand en Cuba. Dat voelde super. Alhoewel ik het ook miste. Het voelde zo egoïstisch om alleen maar met mezelf bezig te zijn, terwijl ik altijd gewend ben geweest om een dienstverlenend vak te doen. Het werd me heel erg duidelijk dat ik dolgraag mensen wil inspireren en dat ik daar blij van word. Echt iets kunnen betekenen voor anderen en hen verder brengen. Of dat nu collega's zijn of fantastisch leuke bruidsparen. Ik wil mijn werk dan ook voor geen goud missen. Ik denk er vaak aan om echt uit te breiden, maar het hele persoonlijke past zo goed bij mij, dus wellicht blijf ik gewoon zo op dezelfde voet verder gaan zoals ik nu bezig ben.'

Heb je wel eens gedacht: had ik dit maar jaren eerder gedaan? 

'Nee, ik geloof er heilig in dat dingen in je leven gebeuren omdat ze moeten gebeuren. Blijkbaar was het toen mijn moment.'

Wat zou je anderen die met de gedachte spelen aanraden?

'Blijf dicht bij jezelf en neem het risico. Wat is het ergste wat er kan gebeuren? En weegt dat op tegen wat het je kan brengen? Ik denk dat 9 van de 10 aan zichzelf moeten bekennen dat het ergste echt niet zo erg is, maar het positieve is dat je echt iets voor jezelf doet en dat dat het belangrijkste in het leven is. Door goed voor jezelf te zijn, ben je ook goed voor de mensen om je heen.'

Wat zou je hen afraden?

'Niet onnozel in het diepe springen, maar wel research doen. En echt iets doen waar je je goed bij voelt en niet omdat het nu eenmaal meer geld oplevert. Dat komt vanzelf wel!'

Lees ook in deze serie:

Judith: van marketeer naar eigen horecabedrijf. 

Hewdig: verkocht haar huis om de wereld in te trekken met een oud Volkswagen-busje.