Tja, dat kantoorleven hè, het is een wereld an sich. Een wereld met haar eigen inwoners. Die, net als in 't echte leven, ook niet altijd even goed te pruimen zijn. Deze kantoorkarakter ken jij, en haat jij. Maar heel eerlijk: herken jij je er niet ook een héél klein beetje in?

De betweter

Goed, jij had het weekend wat tijd over, en zat wat te scrollen op je telefoon. Je stuitte op een onderzoek dat aannemelijk klonk, met praktische en nuttige informatie voor jouw vakgebied. Goed om eens in de ochtendvergadering erin te gooien, zo dacht jij. Maar nog voor je tot het einde van de zin bent gekomen, gooit Truus hem er al in: 'Nee hoor, daar geloof ik niets van. Ik las laatst juist het tegenovergesteld'. Grmpf. En nu je er zo over nadenkt: dat flikt ze ie-de-re keer. Bij ie-de-reen.

De stille verwijter

Het zijn op zich niet de woorden die worden gezegd, het zijn juist de woorden die niét worden gezegd. De stilte die valt in een gesprek, de blik die wordt geworpen. En de woorden die wel worden gezegd, hebben een dusdanige lading dat je er pas later achterkomt dat het ronduit beledigend, of in ieder geval verwijtend is. Of wat er tussen neus en lippen door wordt gezegd: 'Oh ja dat zou jij doen hè?' En het ergste: als je hem of haar er mee confronteert, volgt er een keiharde ontkenning. 'Nee hoor, dat zie je verkeerd.' U-huh.