Marianne Thieme is lijsttrekker van de Partij voor de Dieren, die zich al jaren hard maakt voor dier en natuur, en ook moeder s van twee dochters uit twee verschillende relaties: Annika en Amélie. Even dieper op die dochters in. José Rozenbroek interviewde haar.

Is je oudste vernoemd naar het buurmeisje van Pippi Langkous?

'Ja, en dat vindt ze helemaal niet leuk. Mijn Annika vindt die andere Annika maar een zeurkind. Daar heeft ze helemaal gelijk in. Maar de associatie met Pippi vond ik toen zo leuk. En we konden haar moeilijk Pippi Langkous noemen.'

Lijkt ze op je?

'Ze is net zo consciëntieus. Maar ik denk dat ik wat stouter was. Spijbelen, stiekem 's avonds het raam uitklimmen en uitgaan. Maar goed, ze is dertien. Wat niet is kan nog komen. Al hoop ik het niet.' 

Vinden je dochters dat je te veel werkt?

'Soms. Gelukkig kan ik goed aan ze uitleggen wat ik doe. Dat ik voor de dieren opkom en voor onze planeet.'

Nee, ik heb geen schuldgevoel. Ja, toen Annika's vader en ik uit elkaar gingen, toen voelde ik me schuldig. Ze was nog zo klein, nog maar drie. We hebben de zorg voor haar wel fifty-fifty verdeeld, dat maakte het wat makkelijker voor haar. En haar vader en ik hebben nooit gedoe gehad. Dat scheelt ook.

'Verder heb ik me nooit schuldig gevoeld. Waarom zou ik? Ze worden omringd door mensen die van hen houden: mijn ouders zijn er vaak, Jaap is een dag per week thuis en ik ook. En als ik dan voor Annika klaar zit met de thee, voel ik me soms net een meubelstuk. Een meubelstuk dat gemist wordt als het er niet meer zou staan, maar verder niet van grote nut is. Toch weet ik dat ze het fijn vindt als ik er ben.' 

'Als tiener hield ik een dagboek bij. Dat heb ik bewaard. Daarin geeft Marianne-de-tiener alvast wijze raad aan Marianne-de-moeder. Toen ik zo oud was waarschuwde mijn moeder me altijd voor van alles: niet alleen door stille straatjes, altijd samen fietsen, nooit alleen door het bos. Dat vond ik reuze irritant. Dus schreef ik in mijn dagboek: 'Marianne, als je dit later leest: een meisje van veertien hoef je niet als een onwetend kind te behandelen.' Vertederend om die stem te horen. Leerzaam ook.'

(Dit interview verscheen eerder in Harper's Bazaar)