'Wie mooi wil zijn, zorgt voor een lang voorhoofd, een lange neus en bij voorkeur een kleine mond.'
Al sinds mensenheugenis kent het thema liefde vele hoofdbrekens – weet ook historicus Emily Brand, die er een studie van maakte. Op haar blog The History of Love bezingt Brand vol humor liefdeskwesties uit het Engeland van de 17e, 18e en 19e eeuw.
Een willekeurig uitgekozen artikel leert ons over de dertig capital pointsvan schoonheid uit de The Dictionary of Love (1787). Want mooi zijn, dat was in de 18e eeuw – net als nu, eerlijk is eerlijk – een grote zegen. Om misverstanden te voorkomen was voor het gemak bovengenoemde lijst opgesteld. Immers: je kunt maar beter weten wat er van je verwacht wordt, uiterlijktechnisch gesproken. Daarbij bleek het voor mannen een knap handvat – dat naar eigen smaak gepersonaliseerd kon worden, uiteraard. Bazaar selecteert de opvallendste points van al. Leest u mee?
>> Gerelateerd: zo bereik je eyelinerperfectie in een paar stappen
1/ Youth. (Het is maar om aan te geven dat de hunkering naar een jeugdig uiterlijk van alle tijden is.)
6/ The skin smooth, delicate, and of a fine grain.
8/ A smooth high forehead.
9/ The temples not sunk in.
12/ The nose rather long than short.
13/ The cheeks rounding away in softened profils, and dimpled.
14/ An agreeable smile.
15/ Two lips, pouting, of the coral hue.
16/ A small mouth.
18/ The chin rather round, plump, and ending with a dimple.
21/ A breast of alabaster.
22/ Two balls of snow, firm, self-sustained, and deliciously distanced.
24/ Fingers tapering.
25/ Nails of mother-o'-pearl, and oval-formed.
29/ The shape noble, easy, and disengaged.
30/ A modest gait and deportment. (Lees: een elegant looppatroon en nette houding.)
>> Zien: 100 jaar vrouwbeeld in een paar seconden
The Dictionary of Love zelf eens belezen? Dat kan. En wel hier.
