Marilyn Monroe werd er groot door en wereldwijd worden er per jaar zo'n 900 miljoen verkocht. Niet gek dus, dat de rode lippenstift te boek staat als iconisch. Nog los van het feit dat mannen dit de meest aantrekkelijke kleur vinden (rode lippen zorgen voor zeven seconden extra aandacht,volgens onderzoek) en hij zelfverzekerd maakt (volgens weer een ander onderzoek). Kortom: zonder deze rode rakker zou het leven behoorlijk aan waarde verliezen.

Deed ons ons doen afvragen: wat is eigenlijk de herkomst van deze beroemde kleurstift? Daar bestaan dus verschillende theorieën over.

Bloed van insecten

Soort van algemeen bekend is dat in Het Oude Egypte (we schrijven pak 'm beet 3300 voor Christus) de lippen al werden gekleurd, met het pulp van gemalen steen. Niet de juiste kleur voor Cleopatra, kennelijk, want die voegde vaak wat bloed van insecten toe, voor een betere teint rood.

Waarom het van oorsprong al rood moest zijn? Ook daar zijn de geleerden het niet unaniem over eens, maar het verhaal gaat dat dat terug te leiden is naar de natuur. Naar de aap, om precies te zijn. Als een aap namelijk klaar is om bevrucht te worden, kleuren - laten we zeggen - bepaalde lichaamsdelen rozerood. Zo krijgt de mannetjesaap groen licht, om er maar even een andere kleur in te gooien.

Over prostituees en koningin Elizabeth

Goed, tot aan het jaar 1500 gebeurde er bijzonder weinig met de rode lippenstift. Vooral vrouwen van lagere afkomst en prostituees werden geassocieerd met deze kleur, en als gegoede dame wilde je natuurlijk ver weg blijven van dit soort wálgelijke insinuaties. Het was koningin Elizabeth I die de tint weer ontdekte. Van haar werd natuurlijk niet gezegd dat ze wel eens een vrouw van lichte zeden zou kunnen zijn en dus stiftte ze haar lippen lustig met rood, met een goedje van Arabische gom, karmijn, eiwit en vijgensap, want dat stond zo mooi bij haar ivoorwitte gezicht.

Voorzichtig volgden diverse vrouwen haar voorbeeld, tot in de 18e eeuw daar rigoureus een einde aan kwam. Want, zo las de officiële wet, vrouwen die make-up droegen, waren heksen. Make-up, zo luidde de verklaring, maakte dat mannen werden verleid om met hen, de heksen, te trouwen. Gevaarlijk. Of het nu paarse, roze, rode of desnoods zwarte lipstick was: eraf moest het.

Goed voor 't moraal

Gelukkig was daar in 1915 ene Maurice Levy. Geen idéé waarom het precies een man moest zijn die de nu zo kenmerkende huls voor de lippenstift moest uitvinden, maar goed: hij vond 'm dus uit. Uitermate handig, want zo konden vrouwen (of mannen, natuurlijk) het geval overal mee naar toe nemen, zonder dat alles onder het rode spul kwam te zitten. Tot die tijd werd het namelijk provisorisch verpakt in een stukje papier, tamelijk kansloos, dus. Er kwamen nog wat oorlogen tussendoor, maar dat mocht de pret van de rode lippenstift niet drukken. Sterker nog: tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in Engeland weliswaar alle cosmetica verboden, behálve lipstick. Winston Churchill vond namelijk dat dat een goed effect had op het landelijke moraal. A-ha.

Hi-ha-hertenvet

Het kostte maar een paar jaar voor de Estée Lauders, Chanels en Elizabeth Ardens bovenop de inventie doken en er hun eigen versie van maakte. De fabrieksversie bestond doorgaans uit een mix van hertenvet, castor olie en bijenwas.

Toen in de jaren 50 ook nog zo'n beetje iedere zichzelf respecterende actrice - we noemen een Marilyn Monroe of Rita Hayworth - juist de rode lipstick als signatuur kozen, zag iedere fabrikant er wel heil in, waardoor er gaandeweg de jaren steeds meer werd geëxperimenteerd met de kleur rood.

Fast forward naar 2016: jaarlijks worden er 900 miljoen rode lippenstiften verkocht. En dat voor een verboden goedje, oorspronkelijk voor hoeren, toegeschreven aan heksen en grootgemaakt door Marilyn.