Wie: Editor print & online Lisa Koetsenruijter

Wat: Anti-nagelbijt-pen Raylex met bijbehorende app.

Ik vertelde het al in mijn verlanglijstje: ik ben een notoir nagelbijter. Eigenlijk al zolang ik me kan herinneren. En ja, die OPI Nail Envy die ik toen verlangde, heb ik inmiddels. Maar helaas is er nog steeds die nasty gewoonte. Als een nieuw wondermiddel zich voordoet op de redactie, ben ik dan ook proefpersoon bij uitstek. Een week lang nam ik de proef op de som met Raylex.

Maandagmiddag, 17:30: Ik zit achter mijn computer. Ongemerkt zijn mijn vingers weer naar mijn mond gegaan. Slachtoffers: mijn linkerwijs- en middelvinger. Schade: twee ultrakorte nagels. Hoogste tijd dus voor Raylex. Ik scharrel de marker-achtige pen tevoorschijn uit mijn uitgebreide arsenaal nagelspullen (als ze gemanicuurd en gelakt zijn bijt ik meestal minder, vandaar) en download de bijbehorende app op mijn telefoon. 'Morgen begint de uitdaging', stellen de oranje letters als ik eenmaal de app heb geopend. Spannend! Ik stel mijn ochtend-smeer-alarm in om 10:30, mijn avond-evalueer-alarm om 20:00.

Dinsdagochtend, 10:30: Tijd om voor het eerst te smeren. Raylex adviseert de nagelranden én -riemen te bedekken met de pen. Het goedje daarin ruikt sterk en bitter, en heeft de smaak van de bittere schil van pompelmoes. Tijdens het smeren geeft de app nog een nasty fact: 'Als doorsnee nagelbijter slik je per maand 4 gram nagel in.' Gross.

Dinsdagmiddag, 13:00: Ik eet een snackpaprika, en vraag me af waarom hij zo bitter smaakt. Dan valt het kwartje: ik snack hem met mijn handen. Dus is hij besmet door de Raylex. Great. Note to self: niet meer met handen eten.

Mijn collega's moeten gek hebben opgekeken: meerdere keren vandaag vertrekt mijn gezicht, of sla ik kreten van afkeer uit - momenten waarop mijn vingers toch mijn mond hebben gevonden. En ja, die bittere smaak die dan achterblijft, is inderdaad best goor.

Dinsdagavond, 20:00: Weer een Raylex-notificatie. Ditmaal vraagt de app of ik gebeten heb. Guilty! Dus krijg ik een rood kruisje op mijn kalender, een slecht begin.

De volgende dagen bestaan uit veel momenten van twijfel: ga ik aan dit velletje trekken met als gevolg een vieze smaak? Of laat ik het zitten en gehoorzaam ik de Raylex? Eerlijk: de peuteraar in mij wint het nog steeds vaak. Ja, daarna smaakt het vies, maar daar word ik al snel immuun voor, of op zijn minst bestendig tegen. net als ik dat vroeger was voor de smaak van Bit-ex, trouwens. Veel  vingerdopjes voor bijtvrije dagen heb ik dan ook niet gespaard in de app.

Aan het einde van de week concludeer ik: dit is het niet voor mij. Die bittere smaak, daar bijt ik gewoon doorheen. En die app haalt me ook niet over de streep met zijn vingerhoedjes en feitjes. Wellicht test ik hier een volgende keer gelnagels, dat schijnt ook een goeie te zijn om af te leren om je handen naar je mond te brengen.