's Werelds eerste supermodel ging maandag het hoekje om. Een ode.
'The Original Supermodel,' kopt Style.com. 'An avatar of fashion's New Look,' schrijft New York Times. 'I think, in retrospect, I had a different style,' verklaarde ze eerder zelf haar succes.
Bettina Graziani – geboren Simone Micheline Bodin (1925), maar later omgedoopt door couturier Jacques Fath – geldt als 's werelds onvervalste supermodel en als het (correctie: hét) gezicht van de jaren veertig en vijftig. Alomtegenwoordig was ze. Op de catwalk, en in en op tijdschriften.
Haar rode haar en sproeten maakten Bettina geliefd onder modebonzen als Jacques Costet, Hubert de Givenchy (die een bloes naar haar vernoemde) en later Azzedine Alaïa. Laatstgenoemde maakte vorig jaar een diepe buiging voor het supermodel door een heuse Bettina-expositie op poten te zetten. Bettina reageerde dolenthousiast met: 'Let's do it while I'm still here!' Zo gezegd, zo gedaan. En gelukkig maar.
In haar hoogtijdagen stond ze veelvuldig voor de lenzen van topfotografen als Gordon Parks, Robert Capa, Irving Penn en Henri Cartier-Bresson. Daarop werd ze door tijdschriftParis Match bejubeld als meest gefotografeerde topmodel van Frankrijk – dat (ex-)man Gilbert Graziani voor het blad werkte zou daar zomaar iets mee te maken kunnen hebben.
Uniek was ze zonder twijfel. Stijlvol ook. Ze werd het archetype van de New Look en regeerde als onbetwiste koningin van de Parijse couture.
Bettina overleed op maandag 2 maart. Ze is 89 jaar geworden.
Door Gordon Parks (1956)
